Bikkjurnar lélegar brúnar og rauðar
búið var óarðbært viðbjóðslegt puð
Nú eru töltandi trunturnar dauðar
í tunnu nú saltaðar það veit minn Guð.
Það er tilbreyting að sjá þríliður. Þetta er með því besta sem ég hef séð hér. Skemmtilegt flæði hjá Offara eða er þetta núllfari? Sakna hans fögru grænu ásjónu.Brestur í óstöðvandi grát
Ekki ef þessu er ekki beint til neins
Blútar margir bjarga sál,
bera mig til skýja.
Við engla glaður öskra skál,
en aumingjarnir flýja.
Þetta er víst rétt framhald:
Flýja allir undan mér
er ég vopnin munda.
Sjöhleypuna sérðu hér,
hún senn mun skotum brunda.
Brundað var hér vísur yfir.
veður Texi yfir ljóð.
Rangt var stuðlað ljóð sem lifir
ljótt að skemma þennan sjóð.
(Offari lagaði keðjuna. Tengjum svona.)
Sjóðum allan mat í mauk,
marningsát ég tel ei puð.
Á diskinn minn ég hleð upp hrauk
og háma í mig. Takk, ó guð.
Hvað segja skáldjöfrar við þessu ,
hjá Texa
Þetta var víst rétt hjá Texa ég gerði villu og lagaði hana eftir að Texi tók eftir henni. Nú er Texi svo búinn að spyrða þetta saman aftur þannig að hann á heiður skilð fyrir.
Guð er bestur góður drengur
gerir hann við afbrot mín
Texi minn er mikill fengur
mögnuð eru ljóð hans fín.
Fínasta kaffi og kruðirí meððí,
kappnóg á borðinu - seðja mig hlýt!
Bakkelsið smakkast ei, er eitthvað aððí?
Andskotans, rækallinn! -Bakað úr skít?
Dæsir mæðulega
Skitið hef í mó og mel
marmara í líka
Leið á voða eftir vel
velgjörðina slíka
slíka athöfn ætla ég
einn í minni að geyma
með kúknum ljótum kafskeit ég
klósettið mitt heima
Heima vildi vera um jólin - voða kósí.
Annarsstaðar verð að vera,
við því ekkert hægt að gera.
Heimum stuðlar standa í
stafir sólar líka
Eins og lóu dirrin dí
dásemdinni flíka
Heimum stuðlar standa í
stafir sólar líka
Eins og lóu dirrin dí
dásemdinni flíka
Þú áttir að halda áfram með orðinu gera, þessi vísa kemur of seint kæri Nafni.
Heimum stuðlar standa í
stafir sólar líka
Eins og lóu dirrin dí
dásemdinni flíka
Þú áttir að halda áfram með orðinu gera, þessi vísa kemur of seint kæri Nafni.
Gera skal úr máli margt
meðöl illgjörn brúka
stundum erða harla hart
höfuðstafnum strjúka
Strjúka meyjar barmin mjúka
mögnuð gerist ögur stund.
Sundur vildi lásnum ljúka
lærafögur yngis sprund.
Lágkveðustuðlapör lifa hér vel,
lappi og Nafni þeim flíka.
Auð- er það -lagað, ég ykkur það fel,
og áherslu legg á það ríka.
Ríkur er maður sem mikið á
mikið er loðin hans lúka.
Aurana maðurinn elskar já
endalaust vill hann þá strjúka
Strjúka vilja strákunum.
Strauja grund á fákunum.
Hrækja tóbakshrákunum
í hreðjar Lukku Lákunum.
Hér er að sjálfsögðu ort til heiðurs attaníossamyndinni Hryggbrots (e. Brokeback Mountain)