‹Grípur um kvið sér, leggst í fósturstellingu á jörðina og veltist um, emjandi af hlátri›

‹Setur upp vonda svipinn fyrir Uglu. Bara fyrir Uglu þess vegana getið þið hin ekki séð hann hér›

‹fellur í ómegin af aðdáun›

Óskaplega fer vel á henni Uglu okkar svona sofandi.‹Ljómar upp›

‹Kemur hlaupandi með ilmsölt. Dettur um prik›

Fjárinn!

Ég vil fara að fordæmi höfundar þráðarinns og tala sérstaklega vel um alla og leggja verulega áherslu á bara. Mér finnst að fleiri mættu fara að fordæmi mínu.

‹Grípur um kvið sér, leggst í fósturstellingu á jörðina og veltist um, emjandi af hlátri›

‹Kemur Uglu til meðvitundar og setur aftur upp vonda og voðalega svipinn.. bara fyrir hana›

‹Forðar prikinu áður að einhver slasar sig eða það sem verra er, fer að bölva einhverjum hér inni›

‹réttir Lauga handjárnin með vonarblik í augum....›
Er ég búin að vera rosalega óþekk?

Já, Ugla, þú er búin að vera voðalega óþekk ‹Reynir að setja upp voðalega ógnarsvipinn en á erfitt með að leyna því hvað hann er spenntur›

Ég verð að handtaka þig og fara með þig í leynilega yfirheyrzluherbergið
‹Skellir handjárnunum á Uglu, ekki voða þröngt svo þau meiði ekki, og dáist að því hvað þau fara henni vel›

Nú ert þú á mínu valdi, ha, ha, ha...‹Hverfur með Uglu út í nóttina á leið í "leynilega yfirheyrzluherbergi"›

"Leynilega yfirheyrsluherbergið"
Ef maður ætti nú bara fimm kall fyrir hvert skipti sem maður hefur heyrt þetta...!!!

‹Gefur Uglu 4 fimmkalla› Gerrssovel. Viltu nú sjá alvöru "leynilegt yfirheyrzluherbergi"? ‹gerir röddina ógnandi og hleypir í brýrnar. Þykist vera voða, voða vondur kall›

Úúú ... mér finnst svo gaman í löggu-og-bófaleikjum.

Má ég vera aðal?

Nei, því miður, Þarfi, ekki í þetta sinn. Þetta er tveggjamanna leikur.

URR!‹setur upp vonda svipinn og tekur Uglu með sér í leynilega yfirheyrzluherbergið sitt... þetta með leðrinu og ólunum og kældri hvítvínsflösku. Þau hverfa út í nóttina›

Hahahahahehehehe!

Þetta er það bestasta sem ég hef heyrt!
Kanntu ekki að stigbeygja orðið vondur?
‹Grípur um kvið sér, leggst í fósturstellingu á jörðina og veltist um, emjandi af hlátri›

Sumum konum finnst nú alltaf eitthvað flott við síðhærða karlmenn, ég skil hana Uglu vel að gjóa augunum að götustráknum. Annars sé ég að Sundlaugur ert að safna....ef hann feng sér létta liði er ég viss um að Ugla, og við hinar, horfðum á eftir honum á götu.

‹Brosir út að eyrum og lyftir báðum höndum upp fyrir höfuð til merkis um að sér hafi þótt þetta afskaplega fyndið›