Spúnerismi (gott íslenskt nafn óskast*) er sú listgrein að skipta á hljóðum í setningu þannig að úr verði eitthvað fíflalegra (Doofus kallar það að bakke snagvendt).

Dæmi:

Bókaklúbbur verður kókablúbbur

Og þá er komið að ykkur.

* Ívar Sívertsen leggur til vafastíxl, mér líst vel á það og hefur nafni þráðar verið breytt í samræmi.

"Stafaskiptingur"

Útan gæti roltið!

Bauðsurður
Kaghaup

Og svo hin frábæra setning sem vinkona mín missti út úr sér (hún ætlaði að segja að hún væri þreytt og svöng): „OOhhh, ég er svo sveitt og þröng!“

Best að fara á Laggabút og kíkja á Pestagó.

Þetta kallast á góðri íslensku VAFASTÍXL

Ég fer í Men og Málningu til að bíta í lók. Fer svo í Tölusurn og bið um kitla lók. Þegar ég hef lokið því spái ég sokuþúld og ræði stuttlega við Flösu Vola.

‹Grípur um kvið sér, leggst í fósturstellingu á jörðina og veltist um, emjandi af hlátri›

-Voru einhverjar kulludruntur á Rrand Gokk á föstudaginn?
-Ég veit það ekki, ég fór bara á BortSparinn og Stauk á göng.

Ég fór á bíó og fékk mér kokk og póp.

Mismæli hjá kennara einum:

ÞÖGN! Ég ríð hér rækjum!

Ég gil vjarnan beggja orð í lelg hér.

Er þetta finkuskita?

Ég gekk að brifskorðinu og skeit í lúffurnar... það var ekkert þar. En þá singdi hríminn. Ég svaraði. Það var maður frá stattskofunni sem vildi ræða um skirðisaukavattinn. Ég sagðist vera upptekinn því ég væri að fara í krúðbaup (sem var náttúrulega litveysa). En þegar ég skrapp svo í mykkvindahús um kvöldið sá ég hljóðandi myndir með líffæraslætti en ætlaði að sjá lifandi myndir með hljóðfæraslætti. ÉG skipti um sal og sá þá réttu myndina. Það var mynd með Flink Poyd um vegginn. Helvíti mín fynd. Ég skrapp í hléinu fram í sjoppuna og keypti mér síppelan og póran stopp en ég sleppti því að hlaupa kaupkalla. Svo heyrði ég keim og sór að fofa.

‹Grípur um kvið sér, leggst í stósturfellingu á jörðina og veltist um, hemjandi af látri›

Ég er sarinn í fund!

Ég er að serða vybbinn!

Blandan var að brunda.

Hér er Fræmi sóði.