Latar snáðinn snéri gaur
snúllið greiddi
Atar náð'inn néri aur
núllið reiddi

Reiða höndin þunga-hörðum
hökum sleggjum
Eiða-öndin unga-örðum
ökum leggjum.

Leggjum fljóðin, fljótir loft
fljúgum gegnum, sprettum,
eggjum ljóðin, ljótir oft
ljúgum, egnum, prettum.

prettum, svíkjum, svörum "já"
svindla, kalla, hreykja
rettum víkjum vörum á
vindla alla reykja

Reykjar sviðinn kveikir krás
kveinar skolinn smiður
eykjar viðinn veikir rás
veinar kolinn miður

Gátu að svara gullin list
grefur margur sinni.
Átu þara ullin yst
refur argur inni.

sinni = vit,
grafa sinni = grafa niður vitið, leggja það á hilluna og hætta notkun þess tímabundið.

Já ég veit vísan er ekki fullburða enn, en í áttina samt.

Þráðurinn er rofinn... hver vill bjarga þræðinum?

Ég skal bjarga þræðinum með þvíð að senda sálm á Baggalút sem er háttatal ort undir afhendum hætti og hefst á aldarhætti.

OK alltí gúddí........................

miður bút má fleka
mætti hingað halveg voff
ætti Ingað alveg off
iður út á leka

[ Ógilt – smækkað & litað af z n ó j ]

Eftirfarandi innlegg er það sem síðast var gilt, skv fyrirkomulagi þráðarins. Kjósi einhver að spreyta sig, skal næsta vísa hefjast á orðinu ´miður´. Eflaust verður þó einhver bið á því – þetta er svínslega erfiður háttur . . .

miður margir í fleyna
meiga dragast
iður argir leyna
eiga ragast

Þó ég skilji illa vísuna hans Alberts þá á það nú oft við um afdrætti... tek því við af honum...

Dragast lengi, þráða þvæll
þrengir bjórinn kekki.
Ragast engi ráða væll
rengir jórinn ekki.

Þessi vísa er vissulega óskiljanleg...