Legg ég inn en lítið finn,
leynist hvergi króna.
Aldrei vinn ég, vinur minn,
vond er ævi róna.

Rónar margir ráða hér
ríkjum því er miður
þeirra drykkja þykir mér
þrumuljótur siður.

Siður er að sötra ljúft
svala ákavítið
Mjöðið það er milt en hrjúft
mjög gott er í bítið

Í bítið fæ mér bjór úr dós
brauð með góðum osti
fer á lappir út í fjós,
fullur karlinn brosti.

Brosti, glotti, bauð mér upp.
Bullaði út um annað.
Þinn má bráðum þrífa hupp.
Þett´ er klárt og kannað.

Kannað hef ég hverja kuntu
krummaskuði þessu í
nældi mér í gamla truntu
víni núna sulla í.

Skemmtilega ort hjá Galdra en þar sem hann er fjarri því að fylgja bragfræðireglum, þá stekk ég yfir hann...

Kannað hef ég kverulanta
kvæði nokkuð lengi
Víst telst ég til vísnafanta
villumenn ég flengi

‹Flengir Galdrameistarann›

Flengi ég nú flón á móti
flautaþyril ljótann.
velti síðan upp úr sóti
flótta renni skjótann

‹bichslappar Skabba›

Flengdur í ríminu rembist
rogast með þankanna ok
Uns yfir'ann andaktin dembist
og opnast gal- lokaloks lok.......................

Lokkaprúða ljúfan mín,
leiddu mig um stræti,
tölum saman, gerum grín
og groddadrykkjulæti.

Groddadrykkjulætin ljúf
laugardagar þekkja
þá buxur víða bera kúf
og bognar víða rekkja

Skjótan leit ég smala mann
svartan upp á ryndum,
eins og rauður logi rann
Runki á eftir kindum.

Rekkja vil ek Rönku hjá
reina svo við hana
fullur þróttar og æsku þrá
þreittur heim ég spana.

Spana oftast, spæni möl
spenni nýja fákinn.
Við stýrið aldrei stíf og þvöl,
stjórna ferð og þykist svöl.

svöl mér varla þætti þú
þeysandi á mótorhjóli
því oftast er nú sagan sú
að sitjandinn er feitur drjóli

Drjóli humm drjóli hvað?
Dónar eruð þið.
Þetta er orðið svaka svað.
Svei, ég ykkur bið.

bið að heilsa, bið um frið
bið um að þið staldrið við
bið til guðs að biðla sið
bið og doka við hans hlið

Hliðinni skökku upp hún snír
sveita pajan híra,
frek og gröð en fjarska rír
frökk er tíkin Spíra.

Spírann dásamaðan drakk,
dasaður varð af honum.
Þar til heilinn fór í hakk
hann borinn var burt af konum.