Skál!‹Nær í nokkra humara og sýnir Hundingjanum alla peninga sme við höfum grædd›

‹Tekur Böggurnar.› Böggur bauv minn. BÖGGUR!
‹Lemur bauð í höfuðið með HumARANUM SME bauv kom með.›
Elska þig!

‹Kaffærir Hunda›he he

‹Druknar í súkkulaði›

‹Hristir hausinn svo hringar í og brillurnar þeytast í allar áttir.›

Fari það í pappírsstíflaða prentara! Hvað er eiginlega í gangi hér? ‹Fær sér kakó, sest við púslborðið sitt og leggur kapal›

Þar sem Amon er búinn að vera lengi fjarverandi, skrapp til föðurlandsins, hefur hann misst af heilmiklu. Hver er svo til í að segja mér slúðrið? Hver er með hverjum og hvað eru heiðursmenn á borð við Dilla búnir að vera að gera af sér?

Dilli virðist horfinn. Hann hefur að minnsta kosti ekki sést lengi. Konungshjónin eru hins vegar komin aftur, og þau eru hvort með öðru.

Gleður mig að heyra fregnirnar um konungshjónin. Dilli aftur á móti er svo óútreiknanlegur að það kemur fátt á óvart með það kvikindi.

‹Horfir efst á síðuna og skilur ekkert í því hvað Dilli er að gera þar ef hann er horfinn›

Isspiss, þetta hefur bara verið einhver Dilladraugur.

Nauj, stundum leitar maður langt yfir skammt.

‹Kallar upp eftir þræðinum›

Fyrirgefðu dylgjurnar, Dilli!

‹Laumast inn, hálf skömmustuleg yfir að hafa ekki heiðrað staðinn með nærveru sinni í endalaust langann tíma. Sest hjá Hexíu og hvíslar›
Viltu spila rommí?

‹Hvíslar að Nornu sinni› Já en bara stutt, ég er á leiðinni heim í kofann minn að fara að sofa.

‹Hvíslar til baka›
Jæja, allt í lagi, spilum bara seinna. Ég þarf að skreppa á kústinum í langferð hvort eð er.
‹Blikkar Hexíu›

‹Slær karlmannlega á rassinn á nornini›
Jæja þá er ég kominn aftur úr langferð minni, og mig vantar blút.
‹Pantar blút›

‹Slær til baka›
Hey! Ekkert svona.
‹Færir Dillinger samt blút›

Já elskan min ég vissi að þú gætir ekki staðist mig,
‹Hvíslar að nornini›
Eigum við að fara heim til mín eða þín?