Ég líka
nei varla... ég keypti ekki heldur af honum...
Maður hefði nú kannske átt að gera það............
Ég man eftir þegar allur leikskólinn fór í gönguferð upp í fjall að hausti og við söfnuðum laufum og átum nesti, gengum svo heim á leikskólann aftur og föndruðum úr laufunum. Ekki amalegt það.
Ég man þegar sá sem braut af sér í leikskólanum var flengdur af fóstrunum í augsýn allra á deildinni. (Maður býður þess seint bætur og ekki sagði maður mömmu eða pabba frá af hreinni skömm.)
Ég man eftir því þegar þessi þráður var í Sögur, gátur leikir og dægradvöl.
Ég man þegar ég nennti að lesa allt, sem skrifað var á Gestapó.
‹Dæsir mæðulega og lítur út um gluggann›
Ég man þegar ég keypti fyrst bjór á ævinni á bensínstöð í Ikast.
Ég man þegar mér fannst Karlakórinn Hekla vera besta mynd í heimi.
Svona getur maður nú verið lítill og vitlaus.
Ég man þegar Baggalútur leit svona út.
Þá var nú gaman að lifa.
Ég man þegar Vísir var til en ekki Dagblaðið. Hvað þá DV
Ég man þegar ég bar út Vísi skömmu áður en hann sameinaðist Dagblaðinu. Þá var ég að leysa af bræður sem voru vanir að bera blaðið út en þeir gengu undir nöfnunum Litli-Vísir og Stóri-Vísir, sökum gríðarlegs stærðarmuns.
Ég man eftir að hafa verið að vinna á DV þegar Óli átti afmæli. Ég fékk köku.
Ég man þegar hægt var að fá tvö hlaup á eina krónu
Ég man eftir gömlu flugstöðinni.
Mikið gasalega er þetta skemmtilegur leikur!
Ég ma þegar hægt var að kaupa nammi "fyrir afganginn" ( sem oftast voru nokkrir tíkallar) og láta það endast áreynslulaust alla helgina.
Ég man líka eftir kælikistum með Svalaauglýsingunni með Jóni Páli frman á.