‹Reykir›

‹Límir höndina aftur á sig me UHU lími, opnar fangaklefann, labbar út og í burtu.›

Að vera fórnarlamb leðurklædds öfugugga sem er að framkvæma kynferðislegar athafnir í kringum vor er ekki það sem vér viljum gera um kvöldverðarleytið á laugardegi.

‹Heldur að Davey sé einhverskonar hommi og hryllir við tilhugsununni› Dillinger, áttu ekki mannætu mýs sem við getum sleppt á Davey?

Nei en ég á nokkra kynóða dverga sem þú mátt fá.

‹Hlakkar mikið til og kíkir á dvergana› HLAUPIÐ, náið í SVIKARANN Davey og komið með hann hingað aftur!

Heldur að hann getur sloppið, bévítans ómenni.

Svona fúlmenni finnast aftur fyrr eða síðar!

‹Hallar sér aftur í sólstól á bjartri sólarstrrönd og tekur stóran sopa af screwdrivernum sínum til að fagna ómerkilegum og óraunhæfum flótta sínum.›

‹Kem inn í fangelsið með uppreysnar Færeyingana af Blút› Inn í klefa með ykkur! Megi þið rotna hér að EYLÍFU !

Að eilífu er stafað með „i“ en ekki „y“.

Hver var að tala við þig, ÓMENNI

Og uppreisnar er stafað með „i“, en ekki „y“.

Þú ert alveg að klúðra málunum félagi..

Þetta heita nú fljótfærnisvillur, þar sem ég les sjaldnast hluti yfir í svona ómerkilegum póstum sem þessum.

Enginn var að tala við mig, en ég er að tala við þig.

Já, ég bara á svo erfitt með að tala við litla menn sem þig

Hverjir vilja kók? ‹ dregur nokkra fyllta smokka úr stútnum›

Gefðu mér einn, hvenær hef ég sagt nei við fullum smokk? ‹hugsar sig um..kom kannski eitthvað undarlega út›

‹Læsir Caca Cola inni.›