Hripa niður heimsku óð.
Hlæ svo dátt og kalla:
Þetta eru léleg ljóð
löngu komin hér úr móð.
Móður bæði og másandi
mætti ég í boðið.
Með kverkaskít ég hvásandi
á kertin var ég blásandi.
Andi minn er einkar rýr
Ekki geð það bætir.
Telst ég ekki skepna skýr
Skuggalegur er ég fýr.
Fýra upp í ofnum hér
svo allt nú verði hlýrra.
Í stundarkorn svo striplast ber
og stökur nokkrar þá með fer.
Fer ég burt og flýti mér.
Forðast reyni lýðinn.
Áður hann af hausinn sker
Með hröðum flótta ég mig ver.
Verja skaltu vinskap þinn
ef viltu teljast góður.
Ef að berast orðin stinn
þú átt að gefa þína kinn.
Kinnin þorskins þykir góð.
Þú átt hana að steikja.
Það er bezt að gera á glóð.
Góðum vinum hana bjóð.
Bjóðum vinum veislu til
og veitum nóg af sterku.
Ef þeir gera öllu skil
þeim enn á ný ég bjóða vil.
Vil ég spyrja vinur þig:
Veiztu hvað mig langar?
Leiða menn af lastastig
svo langi á djöfli að vara sig.
Sigurður í svefni vann
sigra marga, snjalla.
Um það sögur ótal spann
og aldrey logið getur hann.
Hann þú kallar heiðursmann.
Held ég það sé lygi.
Hann gegn valdastéttum vann.
Vondum skáldskap líka ann.
Annarleg er iðja mín,
er ég kemst í felur.
Iðka bara gráleitt grín
er gengur einhver heim til sín.
Sína nefnd var ágæt önd.
Andrés hennar vinur.
Bæði að sinni virðing vönd.
Víða flugu þau um lönd.
Löndin mörg ég leit í denn
er lagðist ég í flakkið.
Enn að heiman ætla senn
út að hitta fína menn.
Menningin er mörgum góð.
Mér ég hana nýtti.
Orti ég mörg léleg ljóð
Leirugt var það mikla flóð.
Flóðavarnir virka ef
vel þær eru háar.
Um mat á þoli þig ég kref
ef þér ég heildarverkið gef.
Gef mér krónur karlinn minn.
Kaupa þarf ég vín mér.
Þráláta ég þynnku finn.
Þraut og neyð þú lina um sinn.
Sinn má finna siðinn hjá
sérhverjum í heimi.
Ef allt það vildir yfir ná
ey þér dyggði tíminn þá.