Glasi lyfti gjarnan með
góðum vinum mínum.
Félagana gjarna gleð
með guðsorðunum brýnum.
Brýnum hnífa, brytjum kjöt,
borðum það svo saman.
Hreinsum þannig hrokin föt
og höfum afar gaman.
Gaman er að glettast við
galna baggalúta.
Þeir mér aldrei gefa grið.
Grey þau reyni að skúta.
Skúta þeim sem skýldi mér
er skall á veðrið illa
skreið ég frá, nú finn mig hér,
já feikileg mín villa.
Villa þóti varasöm.
Vandræðum hún olli.
Illgirnin var truntu töm.
Hún tíðum lá í solli.
Solli þeim er svaf ég í,
er sumar fór um landið,
ég sundra nú og fer í frí
og fæ mér aðeins blandið.
Blandin galli góð orð þín.
Glottið háðsk það sýndi vel.
Mér á bak þú gerðir grín.
Gepil vondan þig ég tel.
Teljum kindur tefjist lúr
og trauðla svefn oss tekur.
Það bætir okkar koddakúr
en kindurnar það vekur.
Vekja ólund vond orð þín
Víst ég hnefann steyti.
Ég er ekki syndasvín
og sonur Gróu á Leiti.
Leiti ég að lofi hér
og ljúflingsorðum,
þú sérð þá um að svara mér
(þó syndum forðum).
Forðum varst þú frægur mjög..
Fórst um stræti í skikkju.
Þú varst þá að lesa lög,
en lagðist seinna í drykkju.
Drykkjusvoli, drabbari,
og dugleysingi.
Slöttólfur og slabbari,
ég slarka á þingi.
Þingmenn okkar þykja góðir
Þjóðir aðrar snillinga vilja fá.
Gáfaðir og feikifróðir;
föngulegir; það má nú minna sjá.
Sjálfur ég er sjafnaryndi
syfjaður þó verði fljótt.
Undir þeim ég allvel kyndi
uns á dettur svartanótt.
Nóttin kom með næðingi
Norpaði ég kalinn.
Sneri mér að snæðingi
Snaróður er talinn.
Talinn er ég trúa vel
á tröllasögur góðar.
Ást á þeim ég ekki fel,
þær auka hróður þjóðar.
Þjóðarstolt ert þú víst talið.
Þínar vísur kveða menn.
Horfi eg á þig, hjartað kalið.
Af hólmi eg bráðum renn.
Rennifæri reynist nú
ef reisu viltu njóta,
taka helgarfrí með frú
og fljótt úr bænum þjóta.