Treg er gáfa. í tranti mínum tunga er föst.
Flestir segja á ljóðum löst.
Löstinn hef ég liðkað til og lyft á stall.
Stallur sá nú fer á fjall.
Fjallar þú um fjölmörg mál og færð oft lof.
Finnst mér hrósið heldur of.
Ofurskálin er víst flott og eftirsótt.
Að sækja hana sýnir þrótt.
Þróttur minn er þorrinn. Lengi því ég sef.
Dug að yrkja ekki hef.
Hefað deig úr hveitimjöli hef ég snætt,
það samt var nú varla ætt.
Ætt mín þótti afar kæn en ekki ég
Arkaði ég illan veg.
Vegalaus í vandræðum ég valt um koll
það eflaust kostar einhvern toll.
Toll af umferð taka verðum til þess að
meira verði malbikað.
Malbikað er milli dyra meðal oss,
streymir um það orðafoss.
Orðafoss kom út úr munni. Illur var.
Æru mína út hann bar.
Barinn var og brotinn eftir bulluslag.
Eflaust verð ég inni í dag.
Dagar eru dimmir. Nú ég daufur er.
Ég víkinglega og vel mig ber.
"Ber er hver að baki nema bróðir sé,"
alltaf stend ég upp við tré.
Á tréskómum ég tölti eftir tröð í sveit.
Hvar hún er ég varla veit.
Veit ég best og vil að allir viti það.
Opinbert hef um það blað.
Blaður mitt er belgingslegt og ber þess vott,
að engum vilji eg geta gott.
Gotterí og gúmmulað ég gjarnan hef
svo að verði styrk mín stef.