Mikki Pollock piltur sá
plokkar fimur gítarstrengi.
Röddin stuðar stríð og hrá.
Stöðmælar dansa um vengi.
Vengi hef ég vabbað þessa vöngu götu.
Vagt þó hef ég vítið af,
en vangar nú að fara í bað.
Baðaður í björtum ljóma
Baggalúta
leystir þú með lofi og sóma
ljóðahnúta.
Hnútar mínir hnýttir eru
hnokkum af.
Kútar mínir kýttir eru
kokkum af.
Af bankasölu æsist fólk - það víst er von
og vælir núna reitt í einum kór,
því á listan vantar sárt hann Ólaf Ólafsson
og einnig Hannes, Finn og Björgólf Þór.
Þór er okkur þrumuguð
og þeysist um á geitum.
Að drekka sjó er dáldið puð
og drepa elli víst er stuð.
Stuð er oft á bankabralli.
Bita góða margir hljóta.
Bankasýsla og Bjarni snjalli
biðja okkur vel að njóta.
Njóta máttu nóttum á
næturdrottninga.
Þjóta máttu þeim svo frá
með þegna bitlinga.
Bitlinga hlaut hann: Brennivínsflöskur.
Blessaði flokkinn, svolgraði stórum.
Dansaði villtur, upp rak svo öskur:
Yfirvöld landsins vilja' að við tórum.
Tórum við við tros og söl
þó tannlaus séum öll.
Það er okkar þjóðarböl
að þræla í Valhöll.
Í Valhöll fæ mér vöfflukaffi og te
á verklýðsdaginn fyrsta maí.
Þar Bjarna snilling Ben ég glaðan sé,
að blessa hann þá kannski fæ.
Fæst ég ekki fjörið í
það fer mér ekki vel.
Stredderí um borg og bý
ég banal skemmtun tel.
Teljast það ei tíðindi.
þó tranta setji hljóða,
að ég fái fríðindi
hjá flokknum mínum góða.
Góða mín, við gætum nú,
gengið hérna saman
svo vaxi okkar von og trú,
það verður feiki gaman.
Gaman villt það tók sinn toll.
Ég tekinn var og beittur hörðu.
Fjölþreyfinin mér kom í koll.
Konunar mig illa börðu.
Börðu konur bófana,
bófarnir svo lögguna.
Löggan spýtti í lófana
og lét upp í sig tugguna.
Tuggði ég í trega
trú á helga andann
Sumir lubbalega
lofsungu þá fjandann.
Fjandann hef ég falið vel,
fær hann varla að kíkja út.
Eftirá hyggja, að ég tel,
er hann í næsta flöskustút.