Þessi krónísku óhljóð!
Seg mér, hvert liggur leið þín?
Ó! Hve létt er þitt skóhljóð.
Ó! Hve lengi ég beið þín.
Vér verðum fjarverandi allan dag, svo ef vér höfum rétt getum vér vel gefið réttinn.
Jæja endurvekjum þennan þráð:
Efst á toppinni öll við náum!
Upp á tindinn klífa skal.
Fanna skautar faldi háum
fjallið allra hæða val.
Efst á toppinni öll við náum!
Upp á tindinn klífa skal.
Og þar sem ég geri ráð fyrir að þetta sé rétt kemur hér annar:
og krakkaskara kandís bauð
svo kættist þeirra magi.
Afi minn fór á honum rauð
eitthvað suður á bæi
og krakkaskara kandís bauð
svo kættist þeirra magi.
Ættir samt að yrkja þá
öðruvísi og betur.
komdu nú að kveðast á
kappinn ef þú getur.
Ættr samt að yrkja þá
öðruvísi og betur.
Lagðist í flakkið lon og don,
löngu er fennt í spor.
Það var hann Eggert Ólafsson
sem ýtti frá kaldri skor.
Lagðist í flakkið lon og don,
löngu er fennt í spor.
Heyrði karlinn kalla:
Komdu litla mær.
(Æ, nú deyr þessi þráður aftur, því ég er ekkert að kveikja.)
Heyrði karlinn kalla:
Komdu litla mær.
Ein er upp til fjalla
yli húsa fjær.
Drukkinn reikar róni,
raunum lagða slóð.
Drukkinn reikar róni,
raunum lagða slóð.
Nú er frost á Fróni
frýs í æðum blóð.
Einu sinni átt'ég hund
ól hann bar um sveran háls.