meinvillan er útum allt
allt heimi samt er falt
Falt er okkar litla land
land sem eitt sinn fór í strand.
Stranda fley ef gerir grunnt
grunnt á lítiđ sker
Sker ţú brauđ oft ţykkt og ţunnt
ţunnt ef lítiđ er
Erum hér í ljúfum leik
leikinn spilum hvergi smeik
Smeikur er viđ karlkyns kú
kúreka og geitungsbú.
Geitungsbú ei ţolir ţú
ţú ert snúinn slúi
slúi rúinn trausti og trú
trú á rúi og stúi
Klifun skal hafa runurím.
Ég var ađ lesa mér til um runurím, og heimildum ber ekki saman um hvort runurím sé ađ 1. og 2. lína rími og síđan og 3. og 4. lína, eđa hvort ţađ sé í runu eins og í samhendu.
Hér hefur veriđ fariđ eftir háttatali Sveinbjörns á rimur.is
Svo má líka skođa fyrsta innlegg ţessa ţráđar.
Vífilengur sjaldan sé,
sénever ég eitt sinn mé.
Mélin Blesa traust og trú,
trúi ég á rú og stú.
Stúrinn ertu krakkakór,
kórinn minn er ekki stór,
stóra barniđ hćkkar hratt,
hrattminnkandi graf er bratt.
Eg biđ alla afsökunar a ţví ađ hafa hér viđhaft ýmsa bragarhćtti
Mér og reyndar öđrum líka til afsökunar má geta ţess ađ ţráđurinn
er einungis titlađur klifađ en enginn bragarháttur tilgreindur og ţví
engar sérstakar reglur um rim og ljóđlínur. Ef hins vegar er horft a
fyrsta innleggiđ eiga ţetta ađ vera klifađar stafhendur.
Stafhendur eiga ađ vera misrimađar, ţ.e. tvćr og tvćr ljóđlínur rima i röđ
I samrími hins vegar ríma allar ljóđlínur hvort heldur sem er kallast runurím
Brattast er ef hallast hlíđ
hlíđ var Gunnars afar fríđ
Fríđ i keppni hyllt er Hrund
Hrund sér fegurđar fćr blund
Blundar í mér ferlegt fól
fól sem enginn veitr skjól
skjól er hérna fá ađ fá
fágćtt ţó ég syngi mjá.
Mjálmar köttur lítiđ ljóđ
ljóđin stafhent eru góđ
Góđur mokar svell og svörđ
svörđinn kátt viđ Eyjafjörđ
Eyjafjörđ ég ljótan lít,
lítilsilgt ţar fólk ég skýt,
skítsćl eru landsins ljóđ,
ljóđstađi ég nota í óđ.
Óđ ei prýđir lygin ljót
ljót ei finnst mér táningssnót
snót ei alltaf vill ţér vel
vel ei skemmir rekkjuţel
Ţel og tog er ullu í,
ígangsföt má gera úr ţví.
Ţví vil byrja vandaverk,
verkiđ unniđ skal í serk.
Serkir réđust Ísland á,
áttu víst í ţrćla ađ ná,
nályktina lagđi um land,
landbrotsmenn hér sigldu í strand.