Óbélix þú auma hrak
ýldu fnikur grútar.
Betur hefðir blettað lak
en bragarþræði Lútar.

Vælir hérna skorpið skar
skilningslaust og galið
Móðgar alla Mjási snar
Marga hefur kvalið

Obélix við einatt köllum dóna.
Úti á torgum kyn- hann sveiflar -færum.
Lyktar eins og rassgatið á róna
ræpubrunnið, ár í sömu nærum.

hlewagastiR sá hlandpækils njóli
hreðjarnar þæfir með skítugum klóm.
Um nætur hann stöðugt sér byltir í bóli
við blómlega ræktun á lúsum og flóm.

Þú ert algjört skíta skarn
skröltandi árans dóni.
Þó ertu talinn besta barn
brundsokkur, fáráðs róni:

Hann er viðbjóðslega ljótur
lygamörður oft með raus
Lappi heitir þessi þrjótur
þurfalingur heilalaus

Þú ert kvorki 0 né nix
nátthrafn grautarkóni.
Í einu orði Obélix
otursserðisróni:

Engum líkar Lappa bull,
lítils er hann nýtur.
Frá hanns kjafti flýtur sull,
froðu blandinn skítur.

Hann á fyrir þeim báðum Blixi minn.

Lappi oft með hroka hrín
Hryllilega staður
Svipur af þér skrattans skín
Skilningslausi maður

Mjása druslan framúr fór
Fylliraftur
Frekju skepnan frekar stór
fúll hans kjaftur

Skemmta sér hér skáldin ungu,
skotin brúka stóru, þungu.
Obélix með eitur tungu,
úr ég sliti glaður lungu.

Enn og aftur Mjási mígur
morgunfúli árans raftur.
Mikið er sá larfur lígur,
ljótur er hanns skakki kjaftur.

Þú ert meiri moðhausinn
migublauta Lappa skinn
í þér spólar andsotinn
eftir miðjum vegi.
Satt ég þetta segi.

Sjaldan Mjási sýnir lit
sjálfsagt er að meyrna
með lausar skrúfur lítið vit
og loft a milli eyrna

Vælandi með vein, skríki
vantar heila, breinlíki.
Geri martröð mein fríki
moðhausinum Steinríki

Þú ert mesti mygluplebbi
mosavaxin lævís rebbi
letihaugur ljóðahnebbi
lygasóðakjaftur Hlebbi

OB-Licks, hans enska nafn,
óhroðanum lýsir:
Það er ógeð. Sjúklegt safn
sem að skepnan hýsir.

Froskurinn er flestum verri
Falskur, illan geymir mann.
Leirskáld er og ljóðaperri.
Lappi er mikið skárri en hann.