Hvaðan sú trú að kanínulappir veiti þeim sem ber þær á sér, lukku sé komin... ég meina, það virkaði greinilega ekki fyrir aumingjans kanínuna.
Góð spurning. Kaninu- eða héralappir... Nú er kaninan í páskaskreytingum líka og hefur sennilega verið forn frjósemistákn, enda spólgröð á vorin. Gæti komið einhverveginn þaðan.
Eða svo ekki.
Hugsa alltof margt og mér er illt í hálsninum. Þarf að fá mér engiferjate með hunangi.
Síðasta innlegg vakti mig til umhuxunar um engifer. Kiddi Finni talar um engiferjate. Lýtur engifer sömu beygingareglum og til dæmis ber? Er ekki talað um berjate? Engiferjate hljómar akkúrat rökrétt fyrir mér. Íhugar að skrifa lærða grein um efnið
Madömunni var það kennt ungri að engifer beygist líkt og Lúsífer, og er eins í eintölu og fleirtölu.
En Madaman er aðalega að hugsa um kvíkmyndir og hvað gerir kvikmynd að verðlaunamynd.
Hvaðan sú trú að kanínulappir veiti þeim sem ber þær á sér, lukku sé komin... ég meina, það virkaði greinilega ekki fyrir aumingjans kanínuna.
Það er akkúrat öfugt hjá kanínunum. Þar er það lukkumerki að eiga mannsfót...
Annars var ég að huxa hvort ég ætti að fara að skjóta á mig smá kaffi og jólaköku, svona í hádeigisverð, eða bara smá verkjalyfjum og fara að leggja mig.
hvar er blóðug með sinn ölvaða bónus?
Hva' ég var að éta þegar ég var með þessar kanínulappapælingar í byrjun árs...
Ég er að hugsa hversu mikið hægt sé að hugsa um hversu mikið sé hægt að hugsa um að hugsa.
Madaman er að hugsa um stöðu sína á vinnumarkaðinum, þar sem hún gekk út af vinnustað sínum til 10 ára, nú um áramótin. Hvert skal halda, hvað skal gera? Vinna eða ekki vinna? Vinna fyrir aðra eða vinna sjálfstætt? Svo margt veltist um í kollinum á kellu.
Ég er að velta því fyrir mér hvort hægt sé að taka upp þráð eftir 20 ár, eða hvort það sé bara rugl.
Teljum vér, að vel þyrfti að grafa eftir þeim þræði.
Sjálfsagt má grafa upp gamla þræði ************ eftir tuttugu ár. Um gæði þráðarins leyfum vér oss að efast.
Ég var að velta fyrir mér hversu mikið sé búið að skrökva í fólk í gegnum tíðina. Þetta er viðurkenndur risaiðnaður í heiminum og ein af grunnstoðum samfélags manna á jörðinni. Sérstaklega þykir mér það kaldhæðið að í einu helsta ósannindaritinu eru uppskrifaðr vinnureglur um hvernig fólk skal haga lífi sínu, m.a. þessi: Þú skalt ekki ljúga...
Hvort ég sé búinn að skrifa of mörg innlegg í dag... Starir þegjandi út í loftið
Á þessum óvissutímu er aldrei of mikið skrifað. En Madaman er að spá í hvort hún eigi að gera eitthvað að viti eða halda áfram lestri gamalla þráða.
Í framhaldi af hugsunum Grágríms veltum vér fyrir oss, hve mikið telst of mikið. Þar á undan snerust hugsanir vorar um sítrónusýruhringinn.
Eftir að hafa horft á landsleik í handknattleik fyrr í kveld varð mér huxað til þess hversu ótrúlega töff króatar eru; enn með sítt að aftan og alles.