Ég er að rifja upp kynnin við Góða dátanna Svejk, í ummtugasta skipti. Alltaf jafn góð lesning.

Ég er að lesa Táknið eftir Raymond Khoury, lélega og leiðinlega glæpasögu. Velti því fyrir mér hvort reglan sem amma kenndi mér um að klára alltaf bækur sé algild.

Vér höfum nýlega lagt til hliðar kennslubók í líffærafræði, ritaða að hætti Henriks Gráfelds, og verður næst einhver slík bók önnur, nema fyrr verði upp tekin bók í Diskheims-flokknum, svonefnda.

Vér glugguðum örlítið í fjallskilaseðil nágrannasveitar vorrar, hvurrar sveitar vér höfum farið í leitir fyrir síðustu ár.xT

Nú lesum vér bók eftir Arthúr nokkurn Klark, er hann hefir nefnt „Garð Ramans“.

Nú er tekið á því í fjarnáminu. Mackbeth eftir William Shakespear

Tinnabækur.

Var að ljúka við Spítalasögu Guðmundar Daníelssonar.
Nú er það bara kerfið og kerfispunktarnir.

Ég er að lesa Skipafréttir ( The Shipping News) eftir Annie Proulx. Ekki sem verst.

Ég er að lesa Leynivopnið. Svo gef ég bókina í afmælisgjöf eftir tvo daga. ‹Fagnar því að hægt sé að fá bækur sem eru ekki innpakkaðar í plast.›

Feigð eftir Stefán Mána...

Veltir fyrir sér af hverju fjölskyldan hedur alltaf áfram að gefa sér íslenskar glæpasögur í jólagjöf.

En ágætt meðan það var ekki Arnaldur.

er að lesa gagnvarpið

Við hlið tölvunnar liggur bók eftir Jón nokkurn Verðandi, er hann hefir nefnt „Hugsið yður tölu“. Hin ágætasta bók.

Er nýbyrjuð að lesa Málverkið eftir Ólaf Jóhann Ólafsson.

Ég hef ný lokið lestri tímamótaverks í íslenskri bókmenntasögu. Það var öndvegisritið Týndu jólasveinarnir.

Eins og um hver áramót höfum vér dregið fram nokkrar lúnar bœkur um galdrakarlinn unga, Harry Potter.

Bókina um Svalvogaveg eftir Elís Kjaran.

Ég er að lesa 600 blaðsíðna doðrant um fyrri heimsstyrjöldina, hverrar nafn dylst mér akkúrat núna. Merkileg lesning.