Vér bendum á skrumgleypa.

...að vér höfum smakkað það af afli í kveld.

Að ég er búin að baka kex og búa til rauðrófuhummus í morgun. ‹Dæsir mæðulega og lítur út um gluggann› Ég veit ekki hvað verður um mig.

Að ég bjó líka til hummus í gær. Og ég veit miklu meira í dag en í gær. Hehehehehehehehehehe....

‹Styður báðum höndum á mjaðmir, hallar sér aftur og hlær eins djúpum hlátri og unnt er›

...að ég er eigi mikill hagyrðingur. ‹Klórar sér í höfðinu› Var það kannski óþarfi að nefna slíkar auglýsingar?

Vér játum á oss grunsamlega litla matarlyst á síðustu dögum. Hvað skal gert?

Ég legg til að þú látir eistun stækka, skellir í mottu og fáir þér hlölla.

Vér höfum nú þegar eistu af góðri stærð, vér höfum yfirvararskegg, og vér höfum etið „hlöllabát“. Samt sem áður er lyst vor lítil, sé miðað við oss, og eigi eykst hún, sé hugsað um langlokurnar.

... að það eru hnetur í öllum mínum uppskriftum. ‹Starir þegjandi út í loftið›

... að ég var að breyta nafni þráðarins

.. að ég hef ekki hugmynd um hvað þessi þráður hét áður.

að ég sakna.

...að vorir fornu fjendur reyndust tægjur undir tönn.

...að mér finnst að allt sé á hraðri leið til helvítis. Það er eins gott að maður er trúlaus og því er helvíti ekki til í mínum huga.
‹Glottir innísér yfir þessara ljómandi góðu þverstæðu›

...að vjer erum eigi að gera handtak eins og er.

...að vera að svíkjast um.

... að þegar manni leiðist í einsemd þá er bjórinn góður plástur á sálina. Er ekki einhver að fara að djamma í kvöld?

gæti ekki verið meira sammála.
‹Dæsir mæðulega og lítur út um gluggann›