Blámaður er ávallt gott og á sérstaklega vel við þegar rætt er um mjög dökka surta.
Ég kýs að nota orðið blökkumaður.
Sé viðkomandi blökkumaður extra blakkur þá gæti ég átt það til að lýsa honum sem svo: hann var svo blökku að hann var blár.
Svo má auðvitað ekki gleyma svölustu blámönnunum.
Veifar gengjamerkjum
Talandi um að eyðileggja bókmenntir með afskiptasemi, þá hef ég í dálítinn tíma beðið eftir því að einhver forvarnafulltrúi fari að nöldra yfir Góða dátanum Svejk. Ef persónur bókarinnar ættu að fá sömu meðferð og Emil í upphafsinnleggi þessa þráðar er augljóst að senda þyrfti þá alla inn á Vog.
Síðan datt mér í hug hversu miklu fjaðrafoki bókarkornið gæti valdið ef áfengisneyslu væri t.d. skipt út fyrir grasreykingar eða amfetamín.
Það fór illa fyrir Láka jarðálfi sem vaknaði að morgni og sagði, ef ég man rétt, "í dag ætla ég að vera vondur" Í sögulok var hann ekki einasta orðinn góður, sem út af fyrir sig er ásættanlegt, heldur var hann líka orðin hvítur á hörund og með slétt hár.
Mér finnst reyndar vanta að útgefendur taki að sér að uppfæra bókmenntaverkin svo að þau samræmist líðandi stundu, eins og tíðkast í kvikmyndageiranum. T.d. myndi Emil í Kattholti breytast í sögu um ungan dreng í Verzlunarskólanum sem hlustar á Linkin Park og skrópar í bókfærslu.
Eða að einhverjir höfundar taki það að sjer. Vjer höfum t.d. einhversstaðar sjeð vangaveltur um að Lisbeth Salander sje í raun og veru e.k. nútíma eða fullorðinsútgáfa af Línu langsokk. Nú erum vjer einungis nýbyrjaðir að kynnast þeirri persónu þannig að vjer tökum eigi afstöðu til þess en tilvísanir í bækur Astridar Lindgren höfum vjer a.m.k. þegar rekist á.
Í þessu sambandi erum vjer síðan í miklum vandræðum með að finna út hvernig best sje að uppfæra Línu langsokk þannig að hún verði 'politically correct' - þær bækur eru svo langt frá þeirri 'hugmyndafræði'. Helst dettur oss í hug að það yrði byrjað á að senda hana í fóstur til fjölskyldu þar sem tíðkast guðsótti og góðir siðir og að hún yrði fljót að temja sjer slíkt líferni. Faðir hennar yrði svo sendur í fangelsi (ef tekst að hafa uppi á honum) enda augljóslega hinn versti skúrkur.
Ég er næstum alveg viss um að Lisbeth Salander er líkt við Línu Langsokk í bókunum sjálfum. Allavega bók númer tvö.
Og það er náttúrlega stúdía út af fyrir sig, hvort Stig kallinum hafi þarna tekist að nútímavæða bæði Línu og Kalla Blómkvist og skellt þessum ástsælu Lindgren-karakterum saman í sögu. Ég á enn eftir að lesa þriðju bókina, ætli Emil eða Ronja séu þar? Ljómar upp
Það fór illa fyrir Láka jarðálfi sem vaknaði að morgni og sagði, ef ég man rétt, "í dag ætla ég að vera vondur" Í sögulok var hann ekki einasta orðinn góður, sem út af fyrir sig er ásættanlegt, heldur var hann líka orðin hvítur á hörund og með slétt hár.
Sem þýðir að allir með krullur eru vondir.. Er ég þá vond? Klórar sér í krullunum
Lata stelpan var líka rauðhærð þegar hún var löt og skítug. þegar hún var orðin dugleg og hætt að vera löt, þá varð hún ljóshærð. flissar
Lata stelpan er auðvitað kynjafræðistúdía út af fyrir sig en þar sem ég þjáist af hugsanaleti og kvíðakasti yfir hugsanlegum draugagangi get ég ekki tjáð mig um það að svo stöddu.
Lisbeth Salander er á nokkrum stöðum líkt við Línu auk þess sem íbúð hennar ber heitið V. Kullla, en Sjónarhóll á sænsku nefnist einmitt Villekulla.
Byrjum þá á DSM - IV og eyðileggjum hana. Einn , tveir og.............
Þvílíkt bull!! ADHD trúarfólk á 21stu öld?
Virðingarfyllst og megi gæfan fylgja yður.