Laus ég er við lokkana og líka vit
og yfir því er alveg bit.

Bitlingarnir brugðust þetta bannsett ár.
Kjellinn er því soldið sár.

Sárin gróa seint og illa sem þú fékkst
er úr strætó hálfur hékkst.

Hangikjöt er kærkomið í kæligláp,
sértu' að stunda sjónvarpsskáp.

Sjónvarpsskápur stofustáss víst stundum var
er fimmtudags upp frí hér bar.

Mig minnir að ég hafi fengið köpuryrði fyrir að enda ekki ljóðið á eins-atkvæðis-orði. Á það ekki við lengur?

Valþjófur, báðar línurnar í stúfhendum eiga að enda á stúf. Stúfur getur verið síðasta atkvæðið í þriggja atkvæða orði, eða fimm atkvæða orði, og svo framvegis, og að sjálfsögðu eru eins atkvæðisorð líka stúfur.

Barlómarnir bíða eftir brotalöm,
er þeim hneykslan allt of töm.

Töm er stjórnin, tekur málstað tjallanna,
og semur brátt við sjallana.

Sjallin var á Akureyri, eða hvað?
Er hann kannsk' á öðrum stað?

Staðbundið er stóðið sem að stendur hér.
Aldrei það neitt annað fer.

Fer mín brátt að freista draumalandsinsferð,
eftir snæði árdagsverð.

Það er leiðinlegt að hoppa yfir svona vel kveðandi nýliða, en það er of langt að milli tveggja síðari stuðlanna í fyrri línunni. Þetta má alveg ræða í skólastofunni.

Ferningur með fjórar hliðar, fjögur horn
virðist altént vera forn.

Og velkominn séra.

Forn í skapi, feitur vel og fyllisvín.
Ævi mín er ekkert grín.

Grínin eru golfvallanna grasið styst.
Pútt þar hafa margir misst.

Þá verður nýliðinn bara að gera bragar bót, og takk fyrir Regína.

Mistur er í morgunsárið mæðu sjón
þó allt verði þurrt um nón

Nónbil það er nokkuð, held ég, nærri þrjú.
Aldin tímaeining sú

„Súmóglíma“ held ég heiti hlussusport.
Fáir hafa um það ort.

Orti Pó á augabragði eina hér,
enda langt á undan mér.