Hann er brestur hrossa, það er hryssingslegt.
Alltaf fær hann skap mitt skekkt.

Skekkt ég málið skálda hef og skorið frá.
Vað þú núna út í á.

Á ég veð með vað í nýju vöðlunum
og kapla teymi í köðlunum.

Köðlunum ég klifra í og kannski dett.
Kem á fætur frekar nett.

Nett er griðkan nýja sem ég náði í.
Hún er líka frjáls og frí.

Frí ég snapa fjári oft við föstudag.
Raula oft þá lítið lag.

Lag- ég telst víst -laus og frekar lélegt skáld.
Eins er minni mitt sem sáld.

Sáldra ég nú svoldin ost í salat mitt.
Snýti mér svo þétt í þitt.

Þitt er horið þokkalega þurrt og gott,
gef mér af því annan pott.

Pottaskefli skammta sumir skál af graut.
Honum finnst hún helst til blaut.

Blautt er eyrað barnsins við þess burðinn fyrst.
Mikla hef ég matar lyst.

Matarlystin mátuleg er mér svo kær
ef baunakássan bara er nær.

Næring unaðs næst mér situr nú um jól.
Ég gaula hátt svo ,,Heims um ból".

Bólið hlýja biðlar til mín, best það er.
Best er það í heimi hér.

Hér er ró og hér má finna höfga lykt,
en hér má ekkert fálm og fikt.

Fikta börn við flugelda og fara sér
að voða þegar vitið þver.

Þversláin er þokkaleg þykk og löng
ég yfir hana stekk á stöng.

Stöngin jafnan stendur föst í stórum haus,
ein er skrúfan skökk og laus.