Heimasíma hef ég nú.
Hylur snærinn útibú.
Villast menn á von og trú.
Varla étur belja kú.
Ég Spilverkstóna spila nú
með spekingslegum orðum,
hlusta svo að mitt heilabú
hrökkvi ekki úr skorðum
Hljóðmengunin streymir stíft
stuðlar að hlýnun jarðar.
Kvala- með -losta var kona
hún kom bara strax sí svona
það nægði að klapp'enn-
i, koma við hnappinn
hún kom alltaf strax sí svona.
Útikort.
Ég veit ekki hvort Billi hafi verið neitt skárri áður en hann bilaðist.
Skutlof. Styður báðum höndum á mjaðmir, hallar sér aftur og hlær eins djúpum hlátri og unnt er
Ísaskartsrokk
Ísaskartsblokk
Íraskarzflak.
Íraskarðsflaga.
lesist með fingruðum áherslum (- ^ ^)
Hugvit að láni hann hlebbI fær
—og hvernig fer vegferð sú?
Skuldirnar uppí ekki krónu nær
hans andlega þrotabú.
Bráðum fara að bresta á jól.
Bráðum fer hún Solla í kjól.
Ég keyði yfir fatlafól.
Gaman er að skipta um skoðun.
Skrattinn sá um fyrstu boðun.
Sumir beita hjartahnoðun.