Meta kunnir merginn þú og matinn feita.
Ekki þarf ég það að skreyta.

Þrjá menn sá ég sötra kók
í söluturni Manga.
Þá ég upp úr tösku tók
töflur; þetta stuðið jók.

Seiminn þessi seggur dró.
Söng hann hátt og gítar sló.
Lagið hét víst gling og gló.
Gamansamt en dapurt þó.

Glöggur fann ég fjallstíg þann
er fimur rann ég tindinn á.
Var að kanna karskur hann.
er karlinn glannalega sá.

Enginn getur alla glatt
ekki er því að neita.
Ertu nú að segja satt?
Svarið mér skalt veita.

Ef þú styður Bjarna Ben
blessun þú munt hljóta.

Til að mynda taldir þú, að trúin mín
væri bara glens og grín.

Bundið slitlag buðu út.
bik í mölina var svo lagt.
Þá drukku bændur blöndu af stút
og brunuðu um veginn. Það var sagt.

Sokkinn fen í sýnist mér vor stjórnin.
Þá ég minni mat ég ét.
Mín það verður fórnin.

Dömufrí nú dansa skal
þá dama ný mun birtast.
Mun þá pían hafna hal.
Hann af því mun fyrtast.

Eitthvað áttir ósagt þú,
sem ekki máttir segja.

Staðinn var að verki er ég var að stela.
Þú gerðir þessa gildru véla.

Sligar hesta, heldur feit.
Hún mun þurfa að ganga.
Upp á heiði on'í sveit.
Illa líður. Það eg veit.

Slæst ég illan slunda við
að sleikja bófa er hans mið.
Honum ekki gef ég grið.
Glæpamenn: Það er hans lið.

Stungum af og út á haf.
Engin krafa borguð var.
Eftir skraf þá sætt ég svaf.
Sagði vafa um mitt svar.

Ljóð mín eru lista smíð
sem litla fá þó hylli.
Yrki ég þó aldrei níð
og alla hluti gylli.

Ég er ei með hýrri há.
Held ég mig því inni.

Kiðlingarnir nú koma sprækir; kvöldgjöf fá.
Ég mun setja alla á.

Brenndi sinu bóndinn Jón.
Bar það eld til nágrannans.
Varð af þessu voða tjón.
Varð að ösku bærinn hans.

Vetur kemur verður harður núna.
Hallæri mun herja þá.
Höldum fast í trúna.

Mikilsverður maður þótti mér ég vera.
Þú ekkert vildir úr því gera.