Slæst ég illan slunda við
að sleikja bófa er hans mið.
Honum ekki gef ég grið.
Glæpamenn: Það er hans lið.

Stungum af og út á haf.
Engin krafa borguð var.
Eftir skraf þá sætt ég svaf.
Sagði vafa um mitt svar.

Ljóð mín eru lista smíð
sem litla fá þó hylli.
Yrki ég þó aldrei níð
og alla hluti gylli.

Ég er ei með hýrri há.
Held ég mig því inni.

Kiðlingarnir nú koma sprækir; kvöldgjöf fá.
Ég mun setja alla á.

Brenndi sinu bóndinn Jón.
Bar það eld til nágrannans.
Varð af þessu voða tjón.
Varð að ösku bærinn hans.

Vetur kemur verður harður núna.
Hallæri mun herja þá.
Höldum fast í trúna.

Mikilsverður maður þótti mér ég vera.
Þú ekkert vildir úr því gera.

Brennivín mér boðið var.
Blessaði ég alla.
Lífgaði mitt lundarfar.
Lofkvæði ég flutti þar.

Svarar illu einu þú
er ég boða hreina trú:
Ég sé eins og út úr kú.
Ætti leita hjálpar nú.

Tuggði mat er í mér at
ungi kratinn gerði og skvetti
úldnu hrati á mitt fat.
Allan ratinn þá sig fetti.

Oftast þegar á ég vín
annar það skal drekka.
Enda fráleitt fyllisvín,
og framkomu hef þekka.

Í fimm mínútur frægur var
er fimmtíu ár ég vildi.

Kinnar rjóðar konu sinnar kyssti hann.
Þessi vel á kvenfólk kann.

Vænir mig um vitglöp þú.
Vilt mitt frelsi skerða.
Það er alveg út úr kú.
Aldrei skal það verða.

Galar haninn glaður er rís sólin.
Karlinn líka kátur er.
Kannar vinnutólin

Mætur hef ég mönnum á sem mikið yrkja.
Vil ég þá með vísum styrkja.

Hann sem fólkið hatar mest
heitir Georg Soros.
Hefur unnið illa flest.
Enginn hefur verri sézt

Hefst þá mikið havarí
Heiman þá ég burtu flý.
Fer og dyrnar kirkju kný
Kannski heim ég bráðum sný.

Linur er að leika mér.
Löngum ver ég mínum tíma
að fægja gler hjá frelsisher
og fikta hér við ljóð að ríma.