Mætti barinn blankur á og betla vínið:
Raustnarskap nú ræfli sýnið.

Fórum tvö í feluleik
fjöllin sjö þá okkur skýldu.
Halldór Blö þá sat með sjeik
með Sigga Hlö. Sig báðir fýldu.

Ljóð hann semur syngur hátt.
Sumt það gremur hali.,.

Nýlega var níð mér ort.
Napurt var og beit mig.
Hætt var þar mitt geip og gort.
og grínað um mitt hjólasport.

Jókst mitt illa þokkað þras.
Þegar greinar hans ég las.
Hvílíkt djöfuls mærðar mas
og mikið bölvað árans fjas.

Ég festist hvorki á filmu né
fæ mig séð í spegli.
En stundum þína sálu sé
svífa á rauðum dregli.

Nappaði í æsku nammi úr sjoppum.
Núna eg meira stel úr búðum

Blaður mitt er belgingslegt og ber þess vott,
að engum vilji eg geta gott.

Göturnar hér geng ég oft
á geisi hröðu brokki.
til að fá hið fríska loft
og fitu minnka á skrokki.

Daus ég hlaut og hljóp á braut
er heyrði eg taut og þrasið.
En ég hnaut er heim ég þaut
og haltur laut í grasið.

Allir hafa á því rétt.
æ, án tafa, sér að fórna.
Með orðadrafi fá svo frétt..
fái klafa til að stjórna.

Ríkið lengir lánum í.
Lækkar gengi krónu

Svengir mig því sviðium mínum seinkað hefur.
Kvennafarið kokkinn tefur.

Skrekk ég fann nú skrýtinn því
Skrattann leit á veiðum.
Kallaði mig með kjaftagný:
Komdu nú í eldsins dý.

Hlær nú mikið þessi þjóð
því ég mörg hef ort hér ljóð
Ég í villu og vímu óð
væru þau öll snilldargóð.

Af stökum mínum gera grín
gagnsins rýnar hlátrum með.
En ljóðin þín þeim þykja fín.
Þetta pínir oft mitt geð.

Flugvöllinn í Hvassahraun
heimtar sumir enn.
Þar finn af gosi daufan daun.
Draga af lærdóm þessir menn?

Ég er að mála mynd af þér.
mun eg hana dýrt þér selja.

Á tréskómum ég tölti eftir tröð í sveit.
Hvar hún er ég varla veit.

Ég heljar karl mig kallaði.
Komst í slag við óðan skríl
Þá einn mig skratti skallaði
skríða varð ég undir bíl.

Refur var að rjátla um og reyna að veiða.
Lömb og spóa og lóur heiða.

Flugu sá ég finna æð
og fara þá og drekka.
Hana slá og slyngur snæð
Sleikju fá þar þekka.

Fullt af hassi hefur þú.
Heilan kassa af öli ég.