Ástarljóð mörg forðum kvað ég kvendi.
Hún kallaði mig gersemina sína.
En skyndilega skæting hún mér sendi.
Skjátan las víst sjúkraskrána mína.

Skil ég ekki skáldin sem hér skútyrð þrátta.
Ég er eitthvað utangátta.

Strandaður er ég; storknaði í fjöru
steinum og björgum hjá.
Þytharðir vindar magnandi möru
Meina mér hafi frá.

Kallar þú mig dúðadurt?

Hefur Ari eitthvað spurt?
Eigum við að fara burt?
Vex hér einhver önnur urt?
Ætti ég að vera um kjurt?

Hæðum ekki hástemd draumsæ ljóðin.
Kveðum ný af krafti og hind.
Kætast mun þá þjóðin.

Pestarkýlin klóra ég.
Kláðaverkir svía..
Apabóla er ægileg,
illa veikin nýja.

Ætli eg fái apabólu?

Berðu hann á herðum þér?
Hvernig passar búrkan mér?
Saupstu drjúgt á sénever?
Sagðistu eiga dóp og gler?

Ekkert varð úr öllu hér.
Orð mín voru brotið ger.

Tuggði ég í trega
trú á helga andann
Sumir lubbalega
lofsungu þá fjandann.

Gaman villt það tók sinn toll.
Ég tekinn var og beittur hörðu.
Fjölþreyfinin mér kom í koll.
Konunar mig illa börðu.

Kjósa mun ég Miðflokkinn
magnað Sigmunds vitra lið.
Klárt er það og kjörþokkinn
kom þeim nú á sigurskrið.

Gala reyndi galdur minn, en gekk það illa.
Ætla ek þinni auðnu að spilla;
ævi þína af beizkju fylla.

Teljast það ei tíðindi.
þó tranta setji hljóða,
að ég fái fríðindi
hjá flokknum mínum góða.

Berðu hann á herðum þér?
Hvernig passar búrkan mér?

Í Valhöll fæ mér vöfflukaffi og te
á verklýðsdaginn fyrsta maí.
Þar Bjarna snilling Ben ég glaðan sé,
að blessa hann þá kannski fæ.

Bitlinga hlaut hann: Brennivínsflöskur.
Blessaði flokkinn, svolgraði stórum.
Dansaði villtur, upp rak svo öskur:
Yfirvöld landsins vilja' að við tórum.