Loppinn stóð við skekinn skrjóð
skrýtinn sóðalegur piltur
svo á hann hlóð af miklum móð
miklu af tróði æði villtur.

Á fundi nú í spil er spáð
spekingar þar fjasa.
En æ er fínt ef að er gáð
innihaldið staupa og glasa.

Selur Bjarni banka af list.
Bætir þjóðarhaginn.

Málugur ég mörgum þótti mjög um of
og fékk því alltaf lítið lof.

Blaðri ég og bulli hér
á Baggalúti
Draugfullur þá dekka er
dramm af stúti.

Á klósettinu oft ég yrki
og eftir kassans voldugt surt
eg sendinetin vona að virki
svo vel hver afurð sendist burt.

Puðið meira piltar hörð er raunin.
Hugsið um að hagnist þjóð.
Hirðið ekki um launin.

Björn á Klofi barðist um
er Bjarni á Hofi lagð'ann
"Skal ég dofinn skitinn rum
í skáldskap lofa", sagði'ann.

Heilaþokan hefir nú
huga lokað mínum.

Meta kunnir merginn þú og matinn feita.
Ekki þarf ég það að skreyta.

Þrjá menn sá ég sötra kók
í söluturni Manga.
Þá ég upp úr tösku tók
töflur; þetta stuðið jók.

Seiminn þessi seggur dró.
Söng hann hátt og gítar sló.
Lagið hét víst gling og gló.
Gamansamt en dapurt þó.

Glöggur fann ég fjallstíg þann
er fimur rann ég tindinn á.
Var að kanna karskur hann.
er karlinn glannalega sá.

Enginn getur alla glatt
ekki er því að neita.
Ertu nú að segja satt?
Svarið mér skalt veita.

Ef þú styður Bjarna Ben
blessun þú munt hljóta.

Til að mynda taldir þú, að trúin mín
væri bara glens og grín.

Bundið slitlag buðu út.
bik í mölina var svo lagt.
Þá drukku bændur blöndu af stút
og brunuðu um veginn. Það var sagt.

Sokkinn fen í sýnist mér vor stjórnin.
Þá ég minni mat ég ét.
Mín það verður fórnin.

Dömufrí nú dansa skal
þá dama ný mun birtast.
Mun þá pían hafna hal.
Hann af því mun fyrtast.

Eitthvað áttir ósagt þú,
sem ekki máttir segja.

Staðinn var að verki er ég var að stela.
Þú gerðir þessa gildru véla.

Sligar hesta, heldur feit.
Hún mun þurfa að ganga.
Upp á heiði on'í sveit.
Illa líður. Það eg veit.