Vitleysan er vandasöm.
Vatnsleysan er leiðitöm.
Vindleysan hún virðist fröm.
Sumir eru í djúpri drullu.
Dreg ég upp úr strokknum bullu.
Betra veður seint þú sérð
Senn ég held í Rússlandsferð
Sannleikur inntur um sáttagerð (ekki af mér)
Signa ýsu hef í verð.
Upprifinn les uglu klám
Utangarðs er kýrin rám
Fyrra vor ég geymi í gám
Nú er veður bjart og blítt
brosir sól í heiði
Sýnist allt nú sælt og frítt
séð frá mínu leiði.
Gó þá Guðmundur
glaður og vitur
Sigmundur er mikið mæddur
margir úr flokknum hverfa brott.
Hann er orðinn ósköp hræddur
að alllir séu að reyna plott.
Föðurlandsvinir flykkjast til
framsóknarmaddömunnar
Hver á þetta erfðaefni?
Er á þræði ennþá spurt?
Ertu farinn langt í burt?
Kannast þú við Dúðadurt?
Dæmist kex mitt illa smurt?
Fékkstu franska sósu?
Gunnur hlauzt af glennu:
Greppur varp að keppi
fljóði. Spillti friði
frakkur. Egg rauð hnakka.
Allir hart í illu.
Ultu borðin. Sultu,
baunum grýttu og beinum.
Börðusk með fiski hörðum.
Soðnar ýsur, sem ég dró, þær sýndust freðnar.
Urðu af flestum illa líðnar.
Undan mér nú jörðin gliðnar.
Fyrstu línu finn ég hér
Fundin önnur línan er
Horfi inn umm glugga gátt
gapandi og reiður.
Rennur af mér bræðin brátt
Beygður verð og leiður.
Í húsinu þar sem hassið grær
hagvanur ég er.
Næturvaktin nú er hálf,
nær mun birta á ljóra.
Ég veiddi þennan eina álf.
Alls hef tekið fjóra.
Að henda út moði, og moka skít
er mögnuð reynzla og gaman.
Það er ekki eðlilegt
eið að sverja skírlífis
Þó finnst prestum gaman gegt
að geta notið hýrlífis
Í ruslatunnum ríkra manna
róta ég.
Naumur tími henni hjá
Held svo út á miðin
Indæl máltíð ömmu frá,
einkum lambasviðin
Ykkur líður alltaf vel
undir kjólum presta.
Upp reis Jón úr þungri sára sótt.
Sómi Íslands togaði hann á fætur.
Vildi frelsi Íslands enda þótt,
ýmsir hefðu á því litlar mætur.
- - - - - - - - - - - - - -
Ó! Þjóð mín kæra haldin sárri ...
Bognaði hans bak, því vinnubazl var hart
Aldrei heyrðist kvein né kvart