Guðrúnu Bryndísi' eg bezta tel
bak við Rafha eldavél
Guðna Ágústs góðu ráð
gefast bezt í lengd og bráð.

Þá ein af Hrunsins hetjum
hýr mælti' í lund:
Í fyrsta sæti setjum
siðblindrahund.

Skrumarinn hann Skabbi var
skruggufullur inn á bar.
Kyssti allar kerlingar.
Karlarnir þeir urðu snar.

Alltaf finnst mér karlinn kúl
og kvensamur í meira lagi.
En kerlingin er fremur fúl
og forvitin um þína hagi.

Þetta ljóð er um andleg efni,
eiginlega sálmur

Það er af sem áður var,
þá ort var margt og snjallt

Með lausa skrúfu' og lausa ró
og löggildur hálfviti talinn,
hlusta' eg gapandi á Bubba´ og Bó
baula út í fagnandi salinn.

Á heimsstyrjöldum hagnast má.

Fjórir þriðju fylla einn.
Fór að hætta að rúlla steinn.
Er ég orðinn allt of seinn.
Í ýmsra holdi ég er fleinn.

..... silfri strái vænu.

Bragðarefur byrstir sig
er beinist til hans grunur.
Lærður vel um lagasvig
og lagasalibunur.

Ég er frægur fyrir slægð,
fals og lygi' og undirmál.

Sekk og ösku sit ég í
og syndir mínar stórar harma.
Blíði Jesús bið ég því:
Blauta þerrðu mína hvarma.

Honum barði' eg hart í vegg,
hægt samt blóðið spýtist.
Vantar bæði odd og egg
og annað það sem nýtist

Ráð væri að setja rauðamöl,
þá rottan særir klærnar er hún grefur.

Agaleysið agalegt
hjá okkar þjóð,
held ég muni trega tregt
og telja ei ljóð.

Ég dvel í hugarheimi
horfinna alda.

Útsendingin afar bein
og ókippt, það er markið
Ég skrifa heldur góða grein
og get þá útskýrt þjarkið.

Gaman væri' að geta keypt
geitarost.

Ég ætla að flytja' inn fjallaljón
og fylgi hverju spæta.
Verður af því voðatjón
sem vont yrði að bæta.

Laug hann bæði' að þingi og þjóð,
þessi góði maður.

Vesen er mitt ættarnafn.
Upphaflega færeyst.
Frændi minn sem heitir Hrafn.
hefur stofnað ættarsafn.

Leið mér þykir þessi fyllikunta.
Vælir yfir vonzku heims.
Veldur það mér lunta.

Bauð hann kvinnu frama' og fé
fyrir túr í læra vé.
Tók svo blítt á hennar hné
hún þá stillt í sófann mé.