— GESTAPÓ —

Mundu síðan meðan dregur
munninn víðan loftið um
að mannorð lýðsins lyddan vegur
ef lekur níð úr hvoftinum

óðum nálgast áramót,
ævin tálgast burtu,

Sem sagt, ég er gesturinn hér að ofan, og enginn annar.
Innskráning mín fyrirfórst á meðan ég reit kvæðið.

Amma gamla allar þekkir ættartölur
hvur er sonur hvurs sem er,
hvur það var sem gekkst við þér.

Sína ætt ei síst hún kann og segir gjarnan:
"öll mín börn ég einum manni
eignaði, og það með sann ...

Heilagt verður helgarbrall
held ég serði konu
ef minn stendur undirkall
elur hún mér sonu.

Hana góði minn, eigðu giftusama helgi.

Hér er smávegis:

Andinn hellist yfir mig
einsog hland úr fötu.

Komdu nú að kveðast á
kasta þú fram botni,
eg mun skenkja ölið þá
ört svo flestir blotni.

Botnið:

Lengi getur versnað vont
vísutetrin líka..

Legg ég nú á og mæli um að þið kynnið ykkur bragfræði áður en þið farið að gaspra í vísum.
Ekki er betra vanstuðlað en ofstuðlað.

Horskir drengir hnoða leir,
hljóður engist Bragi,
hafa lengi lur ...

Þetta er ofstuðlað hnoð og viðurstyggð að sjá

Þú skalt vanda vísnatal
vertu ekki spinnegal
bættu nú þitt bragarhjal
betur má ef duga skal

Innskráning:
Viðurnefni:
Aðgangsorð: