Lukkudagur... afsakiđ hvađ ţetta kemur seint, ég er búinn ađ vera upptekinn viđ drykkju...
Í morgun ég vaknađ'međ viskí í krukku,
og vodka í flösku og koníaksbauk.
Ţetta ég kalla mun laugardagslukku,
ljúfastur ilmur úr glösunum rauk.
Ilmur sem vekur upp ástríđu drykkju
öliđ ég ţamba, ég kann ţessa list.
Ákvítiđ góđa ég legg fyrir lykkju
á leiđ mína og svo mun dansa smá tvist.
Enn mun ég ţjóra og ţrautirnar eyđa,
ţúsundir sopanna gutla um kok.
Ef drukkinn ég er ţá mun mig ekkert meiđa
mćddur ég áfram ríf upp flöskulok
Og nú er ég fullur og ferskur og glađur,
ferlega hífađur geng ég nú veg.
Loks get ég einbeitt mér, laus er viđ blađur,
ljúf ţykir ölvunin, stórkostuleg.
Eins og slitiđ úr mínu eigin hjrta Skabbi minn. Enn og aftur - skál systkin!
Ţađ er rétt, ég vil ekki vita ţađ ... ég hélt ég vćri kominn međ tremma ... skál karlinn minn hehe...
Aldrei ertu í vandrćđum međ ađ snara fram drykkjukveđskap. Lesturinn veldur ölvun, yndisllegt.
Ég lét nokkra útlendinga lesa ţetta allt saman og skála viđ ţetta... međ Ákavítinu mínu sem ég fékk um daginn. Ţađ rann niđur vel.