Þetta fyrirbæri sem vivrðist tröllríða öllu hvar og hvenær sem er er orðið fjandi hvimleitt. Hvers eigum við að gjalda?
Í gær var sýnt í sjónvarpinu frá knattspyrnuleik sem var vitað fyrirfram að við myndum tapa. Þykja það fréttir? Nei. Íslendingar þykja ávallt mjög efnilegir í ýmsum íþróttum en ná aldrei því stigi að verða góðir heldur verða þeir strax lélegir. Ekki svo að skilja að þeir hafi einhvern möguleika á þvi að verða góðir því það er lenska í íslendingum að geta aldrei neitt. Ég hef vissulega gaman af því að horfa á kappakstur en það er ekki íþrótt, það er bara skemmtun fjárfesta og taumlaus eyðsla. Hvers vegna í fjáranum er verið að púkka upp á lið sem fær kikk út úr því að klæða sig í kjánaleg nærföt og fer síðan að hlaupa upp um alla veggi og hnoðast á náunganum eins og þar væri um að ræða maki viðkomandi. Þetta er ónáttúra, ómennska og ógeðslegt!
heyr heyr !
Knattpyrna gengur út á að kalla á alla að sparka til sín boltanum, svo loksins þegar þeir fá boltan, þá annaðhvort sparka þeir honum aftur í burtu, eða detta og meiða sig.
Þú skrifar alltaf svo umhugsunnarverð félagsrit. Frábært og ég er þér fullkomlega sammála vinur,
ps. ég sá þig líka í Partýinu.
hlewagastiR mín. Nú hef ég lesið athugasemdir ykkar við félagsritin sem nú liggja frammi og mér er óglatt. Þessi fokkings slepja fer ykkur ekki - þið eruð eins og Valgerður Sverrisdóttir í súludansi. Ekki ég hafi séð það en ímyndunaraflið dugir alveg sko.
Og nú verð ég að leggja mig allan fram um að vera ógeðslegur af því þið eruð fallin í valin, ógeðin ykkar.
Sæll elsku Halli minn. vertu ekki svona vonsvikinn þó að ég hafi fundið kærleikinn en ekki þú, þú finnur hann bara síðar.
Hún er svona fyrir mig eins og djöfulinn er fyrir kristna - ég sé hana alltaf í tengslum við ógeð og leiðindi.
Hér hefur ekki verið almennilegur íþróttamaður síðann Jón Páll var og hét. Hann var sko alvöru kall.
Já, Jón var alvöru karl í því að dæla í sig sterum og verða óeðlilega stór.
Það er enginn almennilegur íþróttamaður til í dag nema Bill Kazmeier og Geoff Capes hinir eru gungur og druslur eða feitabollur.
Gaman að sjá að hér eru menn að tjá sig um íþróttir [ljómar upp]. Annars er knattspyrna bara leikur í samanburði við alvöru íþróttir eins og sund og glímu.
Það er orðið nokkuð langt síðan eihver hafur synt Viðeyjarsund, að ég tali nú ekki um Drangeyjarsund og vert að ráða þar bót á.
Eigum við að taka sundið saman einhvern tíman.
Þú gætir fengið að sjá mig í bíkini.
(Ælir við tilhugsunina um að sjá sig í bíkini)
Ég er svo feit/ur
(hleypur grátandi í burtu)
Þetta er allt rétt, en nálgunin er barnaleg. Og þar sem um knattspyrnuleik er að ræða læðist að manni sá grunur að greinarhöfundur sé hómósexúalisti.
Ég er sammála, knattspyrnan er æðst íþrótta og þaraf leiðandi skör hærra en aðrar listir og menning.
Okkur vanntar bara alvöru stuðningsmenn sem standa við bakið á sínu liði hvort sem að við töpum eða ekki.
Flestar íþróttir eru auðvitað argasta úrkynjun. Sumir reyna að tengja þær við veiðar - en þá kemur samt úrkynjunin í ljós. Veiðar snúast um að ná einhverju - ekki losa sig við það. Ef takmarkið í handbolta væri að halda boltanum og passa að mótherjinn nái honum ekki með öllum tiltækum ráðum þá væri þetta að verða áhugavert, eins ef það væru hafðir loðfílar á spjótkastsvöllunum. Eina sanna íþróttin í dag er nautaat - já og dvergakast auðvitað sem á rætur sínar að rekja til þjóðaríþróttar íslendinga, útburðar.
Vasabilljard er líklega eina sportið sem höfundur þessa félagsrits leggur stund á og er góður í.
Það liggur í augum uppi að Ívar er arfaslakur í öllum íþróttum, og reynir því að telja okkur trú um að þær séu hvort sem er asnalegar.