Það er eins og við manninn mælt, að um leið og maður fer að segja sögur þá rifjast þær upp í metravís.
Eitt sinn var ég skiptinemi í Hollandi. Ég hafði alltaf verið frekar bældur hér á Íslandi en ákvað að verða dálítill töffari í Hollandi. Það voru þó nokkrar athafnir sem 17 ára pili þótti ekkert sérstaklega æskilegt að framkvæma en voru þó nauðsynlegar.
Föstudag einn hafði verið ákveðið að hittast eftir skóla (kl 11.15) á kránni okkar. Ég hafði verið að gera hosur mínar grænar fyrir dömu einni og virtist hún ekkert vera mér mótfallin. Áður en ég fór á kránna þá skrapp ég í apótek eitt. Það var talsverð örtröð og sérstaklega af eldri konum. Ég kom að afgreiðsluborðinu og byrjaði að svitna og blána og hvítna allt í senn og sitt í hverju lagi. Afgreiðslukonan var komin yfir miðjan aldur en einmitt þegar ég ætlaði að bera upp erindið birtist gullfalleg ung kona við hlið mér.
Ívar: ég ætla að fá lítur í kringum sig flóttalega þmkkm
Afgreislukona: frekar hvellt HA?
Ívar: lágt smokka
Afgreiðslukona: Alveg svakalega kammóHvaða tegund?
Ívar: eldrauður í framan og kófsveittur emm... svona smokka bara
Afgreiðslukona: Styrkta, þunna, með eða án bragðs?
Ívar: farinn að ranghvolfa augunum af stressi venjulega bragðlausa!
Afgreiðslukona: gargar þvert yfir búðina YOLANDA, VILTU KOMA MEÐ SMOKKAPAKKA HANDA UNGA HERRAMANNINUM HÉR, BRAGÐLAUSA VENJULEGA!
Ívar: fer endanlega hjá sér og langar að sökkva niður úr gólfinu úff...
Afgreiðslukona: virðist sífellt meira hvellrómaGerðu svo vel vinur
Ívar: réttir fram seðil gjörðu svo vel.
Með þetta hélt ég að raunum mínum í apótekinu væri lokið. Ég snaraðist út rennblautur af svita og búinn með rauða litinn í andlitinu. Ég var kominn að útidyrunum þegar kerlingaruglan gargar á eftir mér enn hærra og hvellra en áður: GÓÐA SKEMMTUN
Ég snaraði mér út í miklum flýti og í fátinu missti ég pokan með smokkunum á götuna. Ég tók pokann upp og ég var eiginlega guðs lifandi feginn að það var farið að hellirigna. Þá hefði ég ekki þurft að útskýra fyrir félögunum af hverju ég væri eins og dreginn af sundi í þurru veðri.
Já getur reynst mörgum unglingspiltnum erfið raun það, mér fannst mjög gott að vinna í sjoppu og geta bara gripið mér pakka þegar enginn sá til.
Skemmtileg saga hjá þér!
Ég veit þetta er eins og í bíó... Mér fannst þetta atvik enn fyndnara þegar ég sá þetta líka í bíó. Hvar sastu?
Einu sinni hélt ég mig vera með flatlús. Doksi sagði það ekki óalgengara en kvef og sagði mér bara að fara í apótekið og kaupa flatlúsameðal. Ég bjó í Kópavogi og keyrði vestur á Mela til að engin þekkti mig. Svo stundi ég upp einhverju um lús og afgreiðslukonan tók strax af mér orðið og var voða skilningsrík. Setti eitthvað dót í poka og með það fór ég. Þegar ég kom heim reyndist þetta vera lúsameðal fyrir hár og lúsakambur ! !
Þvílíkt vesen en sem betur fer var kláðinn þarna niðri af öðrum og saklausari völdum ...