Skylduvarpið sýndi nú tvö undanfarin sunnudagskvöld Kanadíska kvikmynd sem klippt var í tvennt. Í myndinni lék ágætur drengur, Hrjóbjartur Karlgangur (Robert Carlile). Um var að ræða mynd um stofnun og starfsemi germanskrar skátahreyfingar.
Ég hafði ákveðið að gefa þessari mynd gaum og settist fyrir framan svarta kassann með fólkinu í.
Í fyrstu var greint frá fólki sem áður hafði borið ættarnafnið Schicklgrüber en breytt því síðar. Þar voru frændsystkyn sem höfðu ruglað saman reitum og hjörtum og gátu af sér son sem nefndur var Adolf.
Svo er fylgst með Adi litla frá blautu barnsbeini, þegar hann stingur af til lands Germanískra og svo þegar hann tekur að sér að stjórna skátasamkomum og söng.
Hróbjartur lék Hitler sjálfan af mikilli snilld og hafði hann fullt vald á brjálæðistöktunum í karlfauskinum. Gaman þótti mér að sjá Verkfæra-Pésa (Peter O´Toole) bregða sér í gerfi Hindenburg.
Myndin var í alla staði vel gerð en ég hefði viljað sjá Hróbjart reyna sig við Hitler þegar stríðsástandið varði. Kannski eiga þeir bara eftir að gera mynd um það... En skemmtileg mynd sem á vafalaust eftir að lifa lengi í hugarskotum mínum.
Er Peter O'Toole farinn að leika loftskip?
Þá er hann orðinn ennþá feitari en ég...
Hohoho. Annars er myndin góð og heldur sig vel við sagnfræðilegar staðreyndir, miðað við margt annað.
Þetta var fínasta mynd. Vel leikin í alla staði, og maður lærði þarna um hluti sem maður hafði ekki heyrt af áður. Ég fékk það nú reyndar á tilfinninguna að hugsýki nasistaforingjans sem þarna var í aðalhlutverki hafi verið örlítið ýkt, en hvað veit maður svosem um það? Kannski var maðurinn einfaldlega kolklikkaður frá upphafi. Sú mynd sem ég var búinn að gera mér í kollinum var samt sú að hann hafi verið alvarlega brenglaður frá upphafi, en hafi samt getað haft hemil á því með dönnuðu yfirbragði ... allt þar til að halla fór undan fæti, og sjúkleikinn varð ljósari og ljósari.
Þetta er hin ágætasta mynd, Róbert stendur sig vel. Næst á dagskrá er að skreppa í Nýja-Bíó þegar þeir taka Der Untergang til sýninga.
Jamm ég held að það sé málið. Hitler var kolklikkaður en náði samt nógu mikilli stjórn á skapsmunum sínum til að fólk fylkti sér í kring um hann. Og svo virðist sem að hann hafi haldið skemmtileg, partý sem fóru ekki út böndunum. Hann var jú bindindismaður eins og kom fram í myndinni.
Úff, mér fannst þessi mynd eiginlega slöpp - fín gagnrýni samt - Hitler var stórlega ýktur, og alls konar dylgjur sem hafa gengið um hann í gegnum tíðina voru í myndinni skoðaðar sem heilagur sannleikur. Frekar það sem krassar en það sem sannara reynist... Er annarsórðin svolítið þreytt á klisjukenndri ímynd Hitlers. Er ekki að verja gerðir hans, en dökkhærður dvergur af gyðingaættum sem telur stórveldi trú um að hávaxnar ljóskur séu það besta í heimi - ja, hann getur nú ekki verið alvitlaus? Ef menn eiga sér ,,hugsjón" (góða eða slæma) sem þeir lifa fyrir, hafa ótakmörkuð völd (geta þurrkað út alla sem eru fyrir) þá hlýtur það alltaf að enda með geðveiki? Eða hvað? Þurfum nú ekki að leita langt til að sjá það...
hmmm - af hverju kemur gamla myndin mín hér? Er orðin svo hrikalega sæt á nýju myndinni... Skil þetta barasta bara ekki...