Það kom alteregó að máli við mig og orðaði endurkomu mína við mig... Látum okkur nú sjá...
Ég hef margt ritað hér um dagana sem fallið hefur mönnum mis vel. Ég ætlaðist ekki til þess að menn færu að gráta Sívertseninn en raunin virðist sú að sumum finnst tómlegt á Baggalúti. Sjálfur hef ég ekki fundið fyrir neinum söknuði, sorry to say, og ætlaði í raun ekki að skrifa oftar hér. En svo þegar Skabbi fór að tala um kombakk þá eiginlega gat ég ekki verið þekktur fyrir annað en að láta sjá mig. Og vitiði hvað, það er aldrei neitt að marka það sem ég segi (virðist alla vega vera) ég er sem sagt kominn aftur. Þetta varð bara pása en ekki hætt. Ég þarf hins vegar að fara að læra að standa við það sem ég segi.
En elsku dúllurnar mínar, nú verður gaman!
[Klappar fyrir Ívari]
Já það er erfitt að hætta er það ekki?
[brosir út að eyrum]
[klappar Ívari á öxlina og réttir honum stóran blómvönd] Já, alveg vissi ég þetta...Velkominn aftur!
o my gad, maður verður bara bæði Jólavæminn og hrærður. Blessaður vertu Ívar minn, hafðu engar áhyggjur, það nógur tími til að læra alskonar svona nýja ósiði.
Ég verð að segja eins og er að ég ræð mér ekki fyrir kæti. Ég gæti meira að segja sleppt því að bögga Vímus, en þar sem hann yrði svo sár ef ég gerði það, þá sleppi ég því.