Þannig já.

Það hefur lengi legið fyrir að ég þyrfti að vinna um jólin. Þó er það fyrst ljóst fyrir mér núna. Þetta er nefninlega mín helgi í vinnuni.
Jújú, fríheit og fínerí á Þolláknum en hverjum er svo sem ekki sama?
Að maður geti ekki fengið að liggja í friði og blása og stynja vegna ofáts. Með nýja húfu á hausnum í sófasettinu er nær óhugsandi.

Er þetta eitt af því sem fylgir því að fullorðnast?
Ef svo er þá segi ég stöðu minni sem fullorðnum einstakling lausri og óska ég eftir lausu plássi sem ofdekraður krakkaskítur með 40.000 króna Playmobil-lest, þrjá fjarstýrða bíla, kíló af konfekti og öðru kruðeríi o.m.fl.

Svo ég snúi mér aftur að vinnuni.
Nú hef ég unnið tvær verslunarmannahelgar í röð, þegar vel felstir eru í fríi með ákavítisflöskuna í annari og hlandvolga Kókómjólk í hinni, veltandi um sveitir þessa lands -alsælir.
Svo vann ég síðustu áramót.
Það var sérstakt.
Aldrei hefði mig grunað að jafn snyrtilegt fólk gæti verið jafn óspennandi og óaðlaðandi. Að horfa á blindhaugafullan pöpulinn með alsgáðum augum var nýlunda. Vakti mig til umhugsunar um sjálfan mig.

Hvað um það.

Við ykkur sem fáið að liggja í móki heima hjá ykkur segi ég: SKÁL og megið þið hafa það sem allra best um jólin og étið yfir ykkur.