Ég hef ekki samið margar vísur né ljóð um ævina, en það hefur þó komið fyrir.<br /> Þar sem ég var í þeim gír í kvöld að "reyna" ákvað ég að klína hér inn ögn meiri leirburði.<br /> Fyrri leirkúlan er frá því um '89-'90 um vinnufélaga sem klæjaði í nefið, og klóraði sér með hníf þar sem hendurnar voru í slori.<br /> Sú seinni er frá því í nóv '93 en þá var ég að beita í aukavinnu, og þig getið ykkur bara til um hvað ég gerði þegar ekki var unnið.<br /> <br /> Biðst annars velvirðingar á að braghættir eru ekki alveg með réttum hætti
Með hníf í hönd sér var að klóra,
heimskupör, það er alveg gefið.
Skrítið engan skyldi óra,
að hann skæri af sér nefið.
-------------------------------------------------
Stend ég við balann og beiti,
á kvöldi ég kverkanar bleyti.
Varla í vinnuna nenni,
vesæll með timburmenni.
Ég kann ekki að gera svona, svo mér finnst þetta flott, það getur vel verið að þetta sé vitlaust en mér finnst ekki að það ætti að skipta svona miklu máli.
Þetta er skondinn leirburður hjá þér. Ef einhver setur út á bragfræðina þá segirðu bara að þú sért mikið betri í þessu núna!