Bókin fjallar um það þegar Tinni og félagar lenda af tilviljun í för með auðkýfinginum Carreidas til Sydney í Ástralíu. Auðkýfingur þessi hafði auðgast á framleiðsu á einkaþotum og var í bullandi hlutabréfabraski. Hann var sérlundaður og bar sig svo aumlega að Kolbeinn Kafteinn laumaði 10 dollara seðli í hattinn hans þegar hann missti hann í gólfið.

Þeir ferðast í einkaþotu Carreidas sem er skyndilega rænt af svikulum samstarfsmönnum, en ránið var skipulagt af illmenninu og glæpamanninum Rassopulos. Rassopulos var búinn að komast að svissneska bankanúmeri Carreidas og vantaði leyninúmerið að bankareikningnum. Til þess var hann búinn að véla doktor Krulla sem hafði undir höndunum lyf sem átti að virka þannig á menn að þeir segðu sannleikan. Þannig ætluðu þeir að ná af honum leyninúmerið.

Ekki tókst betur til en svo að eftir að doktor Krulli hafði sprautað lyfinu í Carridas var ekki nokkur leið að fá hann til að glopra út úr sér leyninúmerinu. Hann hafði miklu meiri áhuga að létta af sannleikanum um hvað hann hafi verið þjófóttur og illgjarn í æsku fram til þessa dags. Þessu reiddist Rassopulus ógurlega og í reiðkastinu rekst hann óvart í sprautu doktor Krulla. Sannleikslyfið sprautast í hann og um leið er Rassopulos farinn að létta af sannleikanum um hvað hann hafi verið þjófóttur og illgjarn í æsku fram til þessa dags.

Á endanum voru þeir farnir að rífast um það hvor þeirra væri meiri illmenni, Rassopulos sem allt sitt líf hafði stundað skipulega glæpastarfssemi, eða Carridas sem var vel þekktur og virtur auðkýfingur. þarna er höfundurinn Hergé auðsjánanlega að benda á hve vafasamir auðkýfingar og hlutabréfabraskarar eru. Það má allveg jafna þá við glæpamenn. Eitthvað sem mark hefði mátt taka á og flagga með reglulegu millibili. En það væri nú magnað ef hægt væri að fá doktor Krulla til að sprauta sannleikslyf í stjórnmálamenn og stórbissinissmenn áður en þeir fara í viðtal í Silfri Egils hehe