Ég á mér ţá ósk ađ allir sem hér fara um séu vinir. Ofsalega góđir vinir. Bestu vinir sem hjálpast ađ og segja aldrei styggđaryrđi hver viđ annan.
Mig dreymir ađ viđ byggjum hvert annađ upp međ jákvćđri gagnrýni og vinalegum ábendingum; ađ viđ stöndum saman í blíđu og stríđu.
Jákvćđni, hlýja, stuđningur og alltumlykjandi vćntumţykja eiga ađ ráđa hér ríkjum.
Vinir; jákvćđir og góđir vinir.
Nei, ég var bara ađ fokking grínast. Djís!
Ég hef oft gaman af ţví ađ lesa góđ og vönduđ félagsrit hér á Baggalúti. Ţetta er ekki eitt ţeirra, en ţađ kannski ekki viđ öđru ađ búast frá manni eins og Haraldi, ef mann má kalla. Hann er meira í ćtt viđ hálf-mann.
Nei, ég var bara ađ fokking grínast. Djís!
Ferđu ekki ađ hrökkva uppaf rćfillinn? Ég skal lofa ađ koma í jarđarförina ef ţú klárar ţetta fyrir vikulok.
Vinir eru eins og kúluplast. Ţú stenst ekki freistinguna ađ sprengja kúlurnar uns ekkert er eftir.
Viđ Haraldur erum svarnir óvinir og tölumst ekki viđ nema í skeytastíl og níđi. Ég ţoli hann ekki. Hann ţolir mig ekki. Samt endar ţetta alltaf í sódómískum samdrćtti hjá okkur. Ţađ vill okkur enginn annar.
Öll dýrin í skóginum eiga ađ vera vinir! Kannski ekki bestu vinir en allavega siđsamlegir kunningjar.