Nú er ég í starfi sem leyfir mér ađ fylgjast međ fólki í sínu daglega lífi.
Ég vinn á Flugvelli Leifs Eríkssonar. Ţegar ég horfi yfir hóp fólks sem ađ bíđur eftir ţví ađ ástvinir ţeirra komi nú út af tollsvćđinu.
Sá ég ţar mann um daginn sem ađ hélt á plastsverđi sonar síns sem ađ hafđi rekist á 2 leikskólafélaga sína. Mađurinn gekk fram og til baka sveiflađi sverđinu annars hugar. Varđ mér ţá hugsađ:„Er ţetta ţađ sem ađ bíđur okkar“?
Í ţessu ţá kemur kona mannsins á svćđiđ en hún hafđi verđ ađ tala viđ mćđur leikskólafélaganna. Réttir konan manni sínu veskiđ sitt. Karlmađurinn sem verndar fjölskyldu sinnar tekur viđ veski konu sinnar. Gengur hann ţarna um og horfir tómum augum út í fjarskann. Hugsa ég ţá enn međ mér: „er ţetta sem bíđur okkar“?
Konan gengur inn á kvennasnyrtingu flugstöđvarinnar.
Er ţađ ţetta sem bíđur okkar? Ég er búinn ađ spyrja ađ ţví tvisvar.
Er riddara nútímans ćtlađ ađ berjast međ skínandi plastsverđi sonar síns og verjast međ veski konu sinnar. Ţađ er ađ segja ţar til ađ konan og sonurinn koma aftur og ná í eigur sínar.
Komst mađurinn upp međ ţađ ađ sveifla sverđi á flugvellinum!? Ţađ er aldeilis "öryggisgćzlan"!