Ehemm - smá leiðrétting. Þessi merku - og praktísku lög - tilheyra ekki stjórnsýslunni heldur eru þau aðlaðandi meiður af því töfrandi fagi sem eignarétturinn er...Smámunasemi-en hafa skal það er sannara reynist. Veit auk þess ekki annað en þetta sé nokkuð "common knowledge." Ráðlegg þér að kynna þér rekabálk Jónsbókar - þar eru einnig margar spennandi og skemmtilegar lagagreinar.

Já, vissulega hefur orðið misbrestur á þessu hér í höfuðborginni. En á Ýsufirði hefur þessi verið vel framfylgt, ekki sízt meðan kand.fíl. Engilbjartur Sóldal sinnti þar lögreglustörfum.

En hér í Reykjavíkur kaupstað koma reglulega út blöð. Ég hefi því eigi talið mig skuldbundinn til að lýsa þeim munum er ég hefi fundið í gegnum tíðina með öðrum hætti en að birta tilkynningu í blöð.

Ehemm - smá leiðrétting. Það er reyndar rétt hjá Krumpu að tilvitnað Opið bréf frá 28. september 1767 verður að teljast að meginefni vera á fræðasviði eignaréttarins.
Bréfið frá 1811 sem pistlingurinn fjallar um er hins vegar klárlega á sviði stjórnsýsluréttar, enda einföld fyrirmæli til stjórnsýslunnar um hvernig skuli haga sér þegar upp koma tilvik sem falla undir hið fyrrnefnda bréf.

Ég leyfi krumpu og Fíflagangi að bítast um orðanna hljóðan. Ég er aðeins aum skriffinnskublók og beygi mig undir dóm mér lögfróðari manna og kvenna.

Rekabálk Jónsbókar var hún fóstra mín blessunin vön að lesa fyrir mig fyrir svefninn og mun ég án efa birta hér vel valin brot þaðan, eftir minni.

Það var líka til skamms tíma verulegt vandamál að fólk fór ekki eftir lögum um verndun héra nr. 23/1914. Fólk fór bara alls ekkert eftir þeim og hefði með gegndarlausum veiðum vafalaust sett hérastofninn í alvarlegan vanda, hefði hann verið til staðar á landinu.

Lög um verndun snæhéra hafa reyndar nýverið verið felld úr gildi - og er það miður - því að nú eru litlu héragreyin alveg varnarlaus auk þess sem lagasafnið varð sýnu leiðinlegra aflestrar fyrir vikið... enn er þó bannað að fara á hestbaki upp Bankastræti og er það nokkur bót í máli!