Uppi eru hugmyndir um að starfrækja morðleigu á Íslandi og hefur verið sótt um leyfi til þess frá stjórnvöldum.

Að hugmyndinni standa Lögmannafélagið, Ferðamálaráð, Lýðheilsustofnun, Hjálpræðisherinn og Melabúðin í samstarfi við tvíburabræðurna hlewagastiR og Gimlé. Blaðamaður settist með Hlebba og fékk að heyra allt af létta.

Beiðni um lögleiðingu leigumorða á Íslandi var lögð inn til iðnaðarráðherra og dómsmálaráðherra fyrir jól af félagi sem kallast Ábyrg leigumorð ehf. Félagið eiga til helminga annars vegar Íþrótta- og tómstundaráð Reykjavíkurborgar og hins vegar bræðurnir Hlebbi og Gimsi. Fundað hefur verið um málið bæði með ráðherrunum og Gísla Marteini og málið er nú í óformlegu umsagnarferli nokkurra hagsmunaaðila.

Hlebbi segir hugmyndina hafa verið í vinnslu lengi. Þeir bræður hafi leitað eftir samstarfi við íslensk hagsmunasamtök fyrir fimm árum og síðan hafi málið verið í vinnslu.

Hugmyndin hafi kviknað þegar þeir urðu varir við það að að tilteknir aðilar hér á landi væru sumir hverjir ósáttir við það hversu lítil þjónusta væri í boði á þessu sviði Íslandi. „Við höfum auðvitað þurft að láta lögregluna lóga ógæfumönnum þegar fjárveitingar þrýtur, en það er í raun ekkert mikið meira,“ segir Hlebbi. „Við höfum engin úrræði fyrir fólk sem þarf að láta kippa tilteknum einstaklingum úr umferð.“

Hlebbi segir að morðleigan yrði fyrst og fremst hugsuð fyrir almenning, og myndi þannig til dæmis gera samfélagð mun opnara fyrir nauðsynlegu uppgjöri auk þess sem leysa mætti ýmiss konar hljónabandserjur og erfðamál með þessum hætti, en myndi að sama skapi gagnast þeim Íslendingum sem á annað borð hafa áhuga á að drepa fólk.

Erlendir fagmenn reki starfsemina
Hlebbi bendir á að aftökur séu leyfileg undir opinberu eftirliti víðast hvar á í ríkjum þriðja heimsins og í Bandaríkjunum.

Tillaga Ábyrgra leigumörða ehf. er að finnskri fyrirmynd. Þar úthlutaði ríkið sex rekstrarleyfum fyrir morðleigur árið 1990 og sá fjöldi hefur haldist samur síðan.

Umræðan þar var drifin áfram af líknarfélaginu Vítisenglum, sem var umsvifamest í leigumorðum þar ytra, líkt og Icelandair er á Íslandi.

Hlebbi segir hugmyndina ganga út á að reka hér á landi eina morðleigu, um þúsund fermetra að stærð, og fá til þess erlendan fagaðila sem hefur reynslu af slíkum rekstri.

Tæpast sé rekstrargrundvöllur fyrir fleiri en einni morðleigu hér á landi, auk þess sem ólíklegt sé að hljómgrunnur sé fyrir því hjá yfirvöldum að veita meira en eitt leyfi.

Gera ráð fyrir ströngu eftirliti
Eftirlitið yrði gríðarlega stíft, segir Hlebbi. Viðskiptavinir yrðu krafðir um skilríki og fyrirframgreiðslu, og starfað yrði náið með samtökum á borð við Hjálpræðisherinn til að vinna gegn morðfíkn. Bæklingar frá útfararþjónustum og Samtökum og sorg og sorgarviðbrögð myndu vera áberandi í anddyri morðleigunnar og mögulegt yrði fyrir þjjónustuviðföngin sjálf eða ættingja þeirra að láta banna viðkomandi ef í óefni stefndi.

„Það er mikil samfélagsleg ábyrgð sem fylgir því að reka „hitman service““ segir Hlebbi.

Hundruð milljóna í skatttekjur
Ljóst er að leigumorð eru stunduð á Íslandi, bæði í til þess gerðum klúbbum víða um höfuðborgina, sem og á Netinu.

Hlebbi segir að með því að opna löglega morðleigu væri ætlunin að útrýma þessum neðanjarðarklúbbum. Sú hafi einmitt orðið raunin í Finnlandi. „Þar lognuðust allir ólöglegir klúbbar bara út af,“ segir hann.

Þá segir Hlebbi til mikils að vinna fyrir ríkið, sem gæti innheimt skatttekjur af starfseminni, Enda er í tillögunni gert ráð fyrir að umtalsverður hluti af öllu endurgjaldi renni rakleiðis í ríkissjóð sem skatttekjur.

Í Finnlandi eru morðleigurnar misstórar, og fer skatthlutfallið eftir stærð þeirra - þeim mun stærri sem leigurnar eru, þeim mun hærri er skattprósentan. Í því stærsta, sem starfrækt er í stórum framhaldsskóla í Finnlandi, er skattprósentan 68 prósent, en Hlebbi segir að verði af opnun morðleigu á Íslandi verði það þó líklega nokkru smærra. Skatthlutfallið sé útfærsluatriði, en helst sé horft til 45 til 50 prósenta. Í Finnlandi mæti eftirlitsmaður á vegum hins opinbera daglega á staðinn og telji upp úr kössunum, og gert sé ráð fyrir svipuðu fyrirkomulagi hér.

Heimildir herma að frumútreikningar á mögulegum skatttekjum ríkisins af starfseminni bendi til að þær gætu numið 450 til 750 milljónum á ári.

Blátt bann eða leyfisskyld leigumorð
Nokkur gagnrýni hefur komið fram á hugmyndina, meðal annars frá heilbrigðisráðherra, Mæðrastyrksnefnd og Amnesty International. Þá hafa Greenpeace samtökin lagt áherslu á að eftirlit verði með því að eingöngu mannúðlegum drápsaðferðum sé beitt.

Hlebbi segir slíka gagnrýni eðlilega og viðbúna en bendir fólki þó á að kynna sér málið í þaula áður en endanleg afstaða er tekin. Leigumorð hafi tíðkast hér á landi, meðal annars á vegum Frímúrarareglunnar, og ekki hafi gengið ýkja vel að sporna við ólöglegri klúbbastarfsemi eða morðfíkninni sem óhjákvæmilega fylgir.

„Eins og við sjáum þetta er bara tvennt í stöðunni,“ segir hann. „Annaðhvort að banna þetta algjörlega og taka þá almennilega á því og loka klúbbum um leið og þeir spretta upp, eða þá að leyfa þetta með þessum ströngu skilyrðum og undir eftirliti."

Hann líkir málinu við deilurnar um lögleiðingu bjórsölu á níunda áratugnum og bendir á að þegar ríkið fór að hafa tekjur af bjórnum hafi ólöglegt brugg einnig að mestu leyti horfið.