Það virðist vera móðins um þessar stundir að gagnrýna dali svo mér fannst gráupplagt að gagrýna fæðingardal minn, en það vill einmitt svo skemmtilega til að hann er frábær að öllu leiti.
Ég er fæddur að Hálsakoti í hinum sólríka Háadal. Þar rennur Lindá, krystaltær og iðandi af bleykju og laxi, um grösuga bala og á kafla rennur hún í gegnum mosavaxið og gróið basalthraun síðan á landnámsöld. Yfir yljandi dalbotninum rísa svo stórfengleg fjöllin með sínar skógi vöxnu hlíðar og hömrum skreyttu toppa. Í dalnum mega svo menn og dýr una sér sem best verður á kosið og rómuð gestrisni Hádælinga er fyrir löngu orðin landsþekkt.
Fimm stjörnur fyrir dalinn minn fríða sem fyllt hefur mig andagift og atorku öll þessi ár.
(Þessu félagsriti má svara í umræðunni "Glúmur þó!" undir Almennu spjalli)
Í Háadal er gott að húka,
hulinn öllum naumast.
Griðarstaður góðra púka,
gott er hér að laumast.
...Helvítið hann hundingi
Hefur mikið drykkjufár.
[Laumast um]
Æj hvað það er einmannalegt hér..
Vantar ekki hvernig þetta átti að halda áfram? Átti þetta að vera kveðist á eða fyrri partar og botnar?
Botna ekkert botnum í,
bregð upp fyrri parti.
.... botni nú einhver.
[Ljómar upp] Loksins!! Félagi Carrie!!! Hvernig eigum við að láta þetta þróast?
Dett hér nið'r á hruflað hnéð,
hendi kveðj' í frúna.
(Næsti kemur þá með nýjan fyrri part)
Ávallt botnum orð má ljá,
annars þráður brotnar.
(Þá er þetta orðið að fyrripartsþræði)
Núna brátt við borðum tvö,
betra held'r en slátur.
[Ykkur langar kannski að finna þriðja ljóðaþráðinn? Hann er stofnaður sem "klám"-þráður (ort skyldi undir rós), sem Skabbi mátti ekki finna, en Skabbi fann hann.]
Rífur hár og hátt svo blótar,
herfilegt er orðbragðið.
Hvað þarf maður eiginlega að leita lengi.
Ég á eftir að leita á 188 blaðsíðum af félagsritum, a.m.k. [Dæsir mæðulega.]
Aukaþræði mæt hún mótar
mikilvirka skrifflagðið.
[Fyrirgefi mér hver sem tekur þetta til sín.]
Hvað skyldi sá þráður vera langur?
Bara guðleg umla orð,
annað mun í straffi.
[Ég er ekki stofnandi klámvísulaumuþráðarins, það mun reyndar karlkynspói]
[Ég veðja á Offara, ef hann er nýr allavega.]
Runna klippir ræfilsgrey
röngu megin frá.
Hérna -vísi leiðar- lét,
litlu ofar Billa.
Um það hvernig ætti hret
eiginlega'að villa.
Núna komst ég nokkuð langt,
núna geri fyrripart.
Vinstri hægri virðist rangt,
voðalega boðið skart.
Netlögreglan lætur lágt
laumast inni og úti
Á þá glæpon ósköp bágt,
eigrar um á Blúti.
Hver eru tengsl tveggja,
tvímenninga Bé og há?
Allt of lágt sig leggja,
lýst mér ekki á þá!
Skríkir eða Skrækur,
Skrekkur þráðinn fann.
Billi hefur verið til-tækur,*
tafarlaust hingað að leiða hann.
*endilega farið í mál við mig ef þetta er hræðilega rangt stuðlað.
Mótsstjórinn er mættur,
mótsstjórafötum í.
Botninn hér viðbættur,
bragðið er að því.
Mótsstjórinn er mættur,
mótsstjórafötum í.
Botninn hér viðbættur,
bragðið er að því.
[Öss þetta var hörmung]
* Carrie: „Billi til var tækur...“
(Um næsta hagyrðingamót:)
Kannski verður efnið eitt
Evrósýnarvísa.
Kannski verður efnið eitt
Evrósýnarvísa.
Syngjum með og sötrum feitt,
Sigmar mun svo lýsa.
Lokar brátt, þá leggst í dvala,
lúturinn - við grátum.
Að hausti aftur heyrumst tala,
og hlátur í póum kátum
Hér er ennþá þögn á þingi,
þar til einhver bontar.
Yfir sínum einseyringi
Angan nú sig montar.
Billi snar - þá set ég minn botn sem fyrripart.
Voðalegar, Vill' og Bingi,
vofur spilltar rotnar.
Ansk stafsetningarvilla! En það má þá alltaf nýta sér þær.
Voðalegar, Vill' og Bingi,
vofur spilltar rotnar.
Er ei lengur þögn á þingi,
þarna komu botnar.
-upúkaþráð fann ég -fel
fékk ég aftur trúna.
[Ljómar allsvakalega upp]...