Gæti ekki verið meira ósammála.

Þetta er allrar athygli vert.

Þetta ástand kallar enn einu sinni á svar við hinni knýjandi spurningu. Hvenær ætlar Baggalútíska heimsveldið að yfirtaka stjórn Íslands?

Takk fyrir góðan pistling. Tæplega verður betur séð en að flokkarnir séu einmitt á góðri leið með að drukkna í téðu mýrardíki um þessar mundir.

Í þessu félagsriti grúir allt af yrðingum, fullyrðingum og staðhæfingum. Sumar er persónulegs eðlis, aðrar hæpnar, sumar beinlínis ósannreynanlegur uppsláttur; sumum er ég sammála, öðrum ekki.
Félagsritið fær plús fyrir að hafa fjórfalt lengri (í orðum talið) inngang að ósannanlegum fullyrðingnum en leiðarar Fréttablaðasins; og einnig fyrir að hafa gott slagorð miðjunni.

Efnislega þá vil ég benda á, að eina leiðin til að hafa ekki listakosningar, er að hafa hreinlega ein- (eða tví-) menningskjördæmi. (Eðlilega yrði þá Flóinn sér í kjördæmi. Ekki færi ég að kjósa einhverja Hreppaleppa eða Suðurnesjasauði. -Bl.) Þá er það spurning, hvort það yrði betra eða verra að þingmenn úr slíkum einmenningskjördæmum bindust í flokka. Í raun er það mjög eðlilegt, að þeir gerðu það; nútímasamfélag er bæði flókið og margþætt og þessvegna afar þægilegt að hver og einn þingmaður þurfi ekki að taka sjálfstæða og upplýsta afstöðu til allra mögulegra mála, heldur fáist við það sem hann kann skil á, og hlýði svo góðum ráðum félaga sinna í öðrum málum.
Að öðru leiti er ég sammála pistlingnum.

Hvað varðar mýradíki flokkanna; já, það er von að við óskum þess að þeir steypist ofan í blótkeldu tímans. - Það ætti að vera sæmilegur jarðvegur fyrir upprisu Jónasar frá Hriflu og þúsundáraríki samvinnumanna.

Einn vinur minn,stjórnmálafræðingur segir að alþingismaðurinn gangi með ráðherrann í maganum. Því ráðherrann hefur svo mikil völd. Þess vegna keppast þingmennirnir við það að vera góðir og hlýðnir við ráðherrana svo þeir komist hærra upp stigann að ráðherranum. Sammála honum og er viss um að það sé krabbameinið í stjórnkerfinu sem mun leiða það til dauða.

Ég er alls ekki á því að flokkakerfið sem slíkt sé ónýtt í eðli sínu. Sem rök fyrir því nægir að benda á að enn eru flokkakerfi í langflestum lýðræðisríkjum heimsins, og það virðist ganga ágætlega í flestum tilfellum. Nei, ég held að skýringin sé flóknari en svo, og að það skapi hugsanlega fleiri vandamál en það leysir að láta kosningar snúast um einstaklinga eingöngu í stað flokka.

Vandinn felst aðallega í þeim flokkum sem nú ráða ríkjum, og fortíð þeirra. Þeir eru fastir í sama ómálefnalega flokkakarpsfarinu og þeir hafa allt of lengi verið í, en eitthvað er hefur þetta stigmagnast eftir hrunið. Þarna hangir yfir flokkunum fortíð sem er enn fyllilega óuppgerð, og mikið púður fer í að 'ræða' (lesist: kasta skítabombum hver í annan um hver ber nú ábyrgð á hverju úr fortíðinni). Auðvitað hlýtur þetta að skemma fyrir málefnalegri umræðu og því að hægt sé að horfa fram á veginn.

Ég er á því að uppgjör við hrunið eigi að fara fram að mestu leyti utan þingsins, enda er þingið vanhæft til að taka á því máli. Það sést mjög vel á því hvað hefur gerst eftir að þau mál hafa komið til kasta þingsins. Skýrsla RNA var mikið þrekvirki og í raun einstakt í stjórnmálasögunni - einmitt af því að þar fékk fólk frið fyrir þingmönnum og hagsmunum til að vinna sína vinnu. Miklu skynsamlegra væri að vinna áfram eftir þeirri braut; hlutverk þingsins væri þá bara að skipa fleiri rannsóknarnefndir af sama toga - enda er það nokkurn veginn það sem er í bígerð, að Landsdóminum undanskildum, enda er það hann sem stendur hvað verst í sumum hrunsflokkaþingmönnum.

Annað sem þyrfti að gerast væri að á sjónarsviðið kæmu nýir og ferskir flokkar sem geta mótað sér stefnu frá grunni. Sú stefna mætti þess vegna vera að mestu leyti gömul í raun, en aðalaatriðið er að fá inn nýtt fólk, og fyrst og fremst ný vörumerki og formerki almennt. Vörumerki gömlu flokkanna er í raun að mestu ónýt. Nú er ég ekki að hugsa þetta út frá einhverjum froðukenndum ímyndar- og markaðsrannsóknarforsendum; þetta er bara praktísk staðreynd sem erfitt er að neita. Það er einnig praktísk staðreynd að nýir flokkar væru raunhæfur vettvangur til málefnalegrar stefnumótunnar í stað gömlu flokkadráttanna.

Ef þetta tvennt gerist held ég að það verði engin þörf á að endurskoða flokkakerfið sem slíkt.

Annars er ég líka sammála Lopa, og vil jafnvel víkka þetta út. Það vantar almennt séð hugsjónafólk á þing; þetta eru að allt of miklu leyti ómálefnalegir og valdafýsnir sprelligosar sem eru þarna út frá sínum eigin hagsmunum fyrst og fremst. Þar vil ég ekki síst kenna prófkjörunum um, sem ala á átökum innan flokka og verðlauna hina valdasæknu. Í stuttu máli þá búa prófkjörin til atvinnupólitíkusa sem þekkja ekkert nema hið pólitíska karp. Sjaldgæft er að einhver sem hefur reynslu og þekkingu annars staðar frá komi á gamals aldri inn á þing í gegnum prófkjör - enda hví ætti einhver sem er vel settur þar sem hann er að ákveða að söðla um og hætta því öllu í tímafreku og kostnaðarsömu prófkjöri upp á óvissan ávinning?

Prófkjörin eru bastarður; þau blanda saman því versta úr bæði flokkakerfinu og einstaklingskjörskerfinu.

Í raun færir félagsritshöfundur rök fyrir því sjálfur í titli félagsritsins að flokkakerfið er ekki rót vandans; hann kallar þjóðþingið 'áður frítt', sem þýðir að þetta virkaði betur áður - en þá var einmitt líka flokkakerfi hér við lýði.

Við að lesa þessa "frétt" þá varð mér strax hugsað til þessa rits
http://mbl.is/mm/frettir/innlent/2010/09/30/iskalt_vidmot_a_thinginu/

Já, Glúmur var þarna rétt á undan bylgjunni. Skeleggur samfélagsrýnir, hann Glúmur.

Ég segi einfaldlega - sá sem brýtur lögmálið verður sjálfur brotinn af því til baka - þannig er lögmálið. Annars sé ég lítinn tilgang með lögum sem enginn getur farið eftir og stjórnmálastefnum sem enginn nennir að hlusta á á Íslandi.....
Til hvers að hafa lög og stjórnmálastefnur sem kosta okkur peningana sem við eigum að geta haft fulla stjórn á sjálf??