Ég lenti á spjalli við einn sómamann, mikið lærðann og vel gefinn. En samt sem áður með aðra skoðun á þessum hlut heldur en ég.

Mín skoðun.
Maðurinn er spendýr og þá sér móðirin um afkvæmið og eldur það á spena. Það eru hinsvegar til frávik frá þessari reglu í náttúrunni og þekkist hún meðal hópdýra. Að þar eru fóstrur þá er það þannig að þegar að mæður taka þátt í fæðuöflun að þá sér fóstran um ungviðið þangað til að hún kemur aftur. Stundum getur fóstran mjólkað og þá þarf hún ekki endilega að eiga afkvæmi sjálf.

Ef við tökum ljónin sem dæmi að þá hafa karldýrin sitt landsvæði og vernda það með kjafti og klóm frá öðrum karldýrum þetta gera þeir til að vernda veiðilendur sínar og fjölskyldu. Því ef að annað karlljón nær að hrekja hitt eða hin karlljónin í burtu að þá drepa þeir unganna.

Þannig í grunnþáttum fjallar þetta um öryggi heimilissins, verndun afkvæma og mataröflun.

Ég lét það í ljós að konan ætti samkvæmt þessum grunnþáttum að vera heima og sjá um afkvæmið. En auðvitað eiga bæði að taka þátt í velferð erfingjans. En ég fer ekkert af því að konan er stærri þáttur fyrir barninu en karlinn og ég fer ekkert ofan af því.

Hans skoðun (tekið með fyrirvara um hvort að ég muni þetta allt alveg rétt vegna þess að ég var búinn með sjö skammta af viskí)

Hann segir að foreldrar eigi jafnan þátt í uppeldi barnsins og þeir þyrftu bæði að vinna til að sjá fyrir barninu og með því að vinna að þá væru þau í raun að sjá um barnið og tryggja því eins bestan kost og það mögulega getur.

Mín skoðun
Fólk er að eltast við hluti sem ekki eru nauðsynlegir og barnið þurfi ekki á öllu þessu dóti að halda. Það væri í raun betra ef foreldrin gæti verið meira heimavið. Til að sjá um og vernda barnið því margar hætturnar leynast heimavið og leynast þær líka í hópamyndun. Sem barnið muni leita sjálfkrafa í vegna óöryggis. Takið eftir þetta þekkist líka úr náttúrunni. Öryggi innan fjöldans. En hinsvegar að þar oft úlfur í sauðagæru og gerist hættan oft innanfrá.

Þessu er hætt að sporna við ef foreldri eru heima. ÞEssi eltingarleikur við að afla barninu matar og að bæði foreldri þurfa að vinna er bara rugl. Mest af þessum peningum fara í drasl sem að barnið mun henda og nota lítið sem ekkert. Þetta er bara frestun á vandamáli.

Mín niðurstaða er foreldrar nenna ekki að sjá um börnin sín. Þegar að þau fela sig á bakvið að þau þurfi að gera þetta, er að oft eru þau bara að flýja heimilisaðstæður, forðast það að sjá um heimili og barn til að þau geti verið félagsverast einhverstaðar og í raun sama um barnið.

Auðvitað þurfa sumar fjölskyldur að vinna og vinna til í raun að geta haldið húsaskjóli og aflað matar. En oftast er þetta eltingarleikur foreldra við lúxuslífið. s.m.b.r. Smákóng.