Ég held að ljóðið hafi orðið til á skemmri tíma en titill þess. Og þó er ég sáttari með ljóðið.
Ferskeytlu ég ber á blað
bara þegar nenni,
því mér finnst svo erfitt að
yrkja samkvæmt henni.
Oft hef leikið grátt mitt geð
og gráðugt tuggið neglur.
Fullt ég á í fangi með
flóknar bragarreglur.
Mér í vegi myndi fátt
mega fá að standa
ef ég hefði æðri mátt
einhvers hagorðs fjanda.
Kveða myndi keikur þá
kvæðið dýra og ríka.
Og ég myndi eflaust smá
yrkja hringhent líka.
Raun er önnur - geðið gramt
gerist vegna þessa.
Eðli mínu er ekki tamt
orð í brag að hvessa.
Eftir hætti er pínlegt puð
pælingar að virkja.
Eflaust væri stöðugt stuð
stuðlalaust að yrkja.
Semja alls kyns atómdrög,
orðum saman lötra,
yrkja fram í lengstu lög,
laus við stuðlafjötra.
---
En þó svo braglaus geti góð
gerst, mér þykir fegra
að ég stuðli öll mín ljóð.
Enda skemmtilegra.
Helvíti gott... þetta er orðið skemmtilegt þema með þetta skáld... maður er allavega orðinn spenntur að vita hvað kemur frá því næst ... Skál
"Eðli mínu er ekki tamt
orð í brag að hvessa."
Sjaldan hefurðu verið fjær sannleikanum. Næstsíðasta erindinu gæti síðan hver sem er verið stoltur af.
Geðveikt finnst mér gaman hvað
gaurinn stuðlar liðugt
og finnst jafnvel hann ætti að
yrkja fleira sniðugt!
Bragfræðin er þér greinilega jafn auðveld og að drekka vatn.
Nú skil ég öll þau atkvæði sem þú fékkst sem hagyrðingur ársins.
Til hamingju!
Reyndar geta fáir kallað sig skáld, enda skilgreiningin þröng:
Sá einn er skáld, sem skilur fuglamál
og skærast hljómar það í barnsins sál.
Hann saurgar aldrei söngsins helgu vé.
Hann syngur líf í smiðjumó og tré.
Sá einn er skáld, sem skilur það og fann
að skaparinn á leikföng eins og hann
og safnar þeim í gamalt gullaskrín
og gleður með þeim litlu börnin sín.
Sá einn er skáld, sem elskar jörð og sól,
þótt eigi hvorki björg né húsaskjól.
Hann veit að lífið sjálft er guðagjöf
og gæti búið einn við nyrztu höf.
Sá einn er skáld, sem þögull getur þráð
og þakkað guði augnabliksins náð.
Ef þú ert ekki skáld, þá held ég að það geti fáir kallað sig skáld...
Skál(d)!
Þakka hrósið, Kimi kær, sem og ykkur öllum að ofan. Þess skal getið að skáldaskilgreiningin hér að ofan er eftir meistarann frá Fagraskógi. Sem treysti sér, að ég tel, ekki til að kalla sjálfan sig skáld. Leiðrétti mig hver, sem betur veit.