Þetta er sallafínt, að öðru leiti en því að ég kann aldrei við að stuðla hv sem k.

Mjög gott kvæði.

Það er fullkomlega á valdi skáldsins hvort hann stuðlar hv við k eða ekki, enda fer það eftir framburði hvers og eins.

Flott! Hefði samt viljað betri endir á örlögum hennar.

Meee.... Takk fyrir meeeggg...

Skál !

Já, vel að kvæði komist. Glas!

Aldeilis fínt. Og mikið kann ég því betur þegar menn stuðla eftir framburði heldur en stafsetningu forna málsins. Ef ég ætti úti kinur myndi ég láta þær allar inn. Elsku besti vinurinn.

*vatnar músum*

Mettar krumma.

Varð hugsað til allra ánna minna sem farnar eru yfir á hin sígrænu beitilönd. Gaman annars að einhver skuli enn kunna að beygja orðið ær. Takk fyrir þennan fallega sálm.

Fyrsta kindarlíkið sem ég heyri af.
En sallafínt annars!

Gott jarm.

Brakandi gott, og að mínu mati er það fullkomlega við hæfi að stuðla hv við k.

Þeim fer því miður fækkandi sem eru með virkan hv framburð, mér finnst þeim óvirðing gerð með því að ekki aðeins rangstuðla samkvæmt þeirra (og minni ) málvitund heldur einnig telja það réttmætt.

Ef stuðlasetning fylgdi ekki þróun framburðar væru gnýstuðlarnir enn aðeins sp, sk og st, líkt og í fornöld, og sl og sn stuðlaði enn við s+sérhljóða. Erum við þá ekki að sýna Snorra Sturlusyni, Agli Skalla-Grímssyni o.s.frv. óvirðingu? Að sama skapi myndi sníkjuhljóðsstuðlun aldrei ganga.

Eru þeir sem enn eru með virkar hv framburð kannski bara að sýna meirihluta þjóðarinnar óvirðingu með því að stuðla öðruvísi?

Það á hver og einn að stuðla eftir sínum framburði, og þegar aðrir fara með ljóðin þarf einfaldlega að fylgja framburði skáldsins.

Þó að það sé bölvaður ósiður að setja ofan í við eigin drollu þá verð á að séa að mér þykir Útvarpsstjóri hér hafa mælt af skynsömu viti. Enn má nefna að Snorri og samtíðarmenn hans stuðluðu líka j við sérhljóð. Svo breyttist framburður. Einar í Eydölum var síðastur til að stuðla svona, þá var komin 17. öld. Líklega vitnar það um íhaldssemi hans fremur en framburð.

Má ekki líka snúa rökum Regínu við og spyrja hví leyfa skuli að sýna okkur, meginþorra landsmanna, þá óvirðingu að stuðla höggþungt og taktvisst k (=hv) við raddbandaöngina h? Stuðlun er hrynræn klifun. Hjartsláttur orðann. Þessi sláttur er löngu dáinn á milli h og hv.

Áætluð útbreiðsla hv-framburðar er nærri því sem hér segir:
yfir 75 ára: 20%
50-75 ára: 15%
30-50 ára: 5%
15-30 ára: 1-2%
(Á næstu árum verður ráðist í stóra rannsókn þar sem nákvæmari gögnum verður safnað, þó má ljóst vera af smærri kö-nnunum og eldri stórrannsókn að staðan er nálægt því sem hér segir.)

Ég hef í rauninni ekki hugmynd um hvort ég er með hv eða kv framburð, eigandi norðlenska móður. Hins vegar var - og er líklega enn - sunnlenskur hv framburður í kringum mig. Þannig að ég stuðla hv a móti hr og hn og allt það, án þess að spá í minn framburð. Enginn núlifandi maður hefur heyrt í Snorra eða Agli, en öll höfum við heyrt hv framburð.

Annan hverfandi minnihlutahóp má nefna - en hann skipa flámæltir. Eigum við ekki að sýna því fólki þá virðingu að ríma saman t.d. lifa og gefa?
Það samræmist sannarlega málvitund flámæltra. Enginn núlifandi maður hefur heyrt í Axlar-Birni eða Butralda brunnmíg (hvað í ósköpunum sem það kemur málinu við) en öll höfum við heyrt í flámæltu fólki.

Eru ekki einhver vestfirsk farmburðareinkenni sem þú getur dregið fram líka?

http://mallyskur.is/sida.php?id=74

tssss, mér þykir nú ómaklega vegið að heiðarlegu hv-mæltu fólki, sem er svo frómt að segja þá skoðun sína að hv- myndi það ekki sjálft stuðla við k-.
Að sjálfsögðu keyrir svo um þverbak þegar þessir brottfluttu norðlendingar af Þórðargleði sinni benda á að það eru orðnir fáir sem halda í heiðri hinn fagra hv-framburð.
Á sama hátt og við sunnlendingar þurfum að hlusta á Svarfdælinga í útvarpinu sem halda að þeirra eigin tungubrak sé réttari en annar framburður, þá held ég nú að aðrir ættu að geta sætt sig við að hv-mæltir haldi því á lofti hvað þeim finnst betur stuðla og hvað verr. (Þó að sjálfsögðu virði hv-mæltir það hvernig kv-fólk stuðlar. Það er, vona ég, gagnkvæmt.)
Að lokum vil ég segja, að ég tel kv-framburð úrkynjaðan framburð.

En já, ágætt kvæði. Lipurlega ort.
Er fé strax farið að drepast uppá fjöllum? Hvenær var farið í eftirleit?

Þú ert kind!

Gott, en hvenær verður kind ær?

Blöndungur: þú snýrð öllu á hvolf. Ég þekki engan sem vill banna öðrum að stuðla saman hv og h eða amast við því. Það er fínu lagi að stuðla þannig. Það er því ekki vegið að neinum úr þeirri átt. Hins vegar er það því miður svo að sumir amast við því að hv stuðli við k og vega ómaklega að eðlilegu, íslensku nútímamáli. Sumir kalla það jafnvel úrkynjun. Það eru stór orð, ljót, röng og standast með engu móti nokkra skoðun. Þannig ummæli eru vondur hræringur af heimsku og dónaskap enda veit ég að Blöndungur myndi aldrei halda slíkur fram.

Dorri: Nú, þegar hún ærist.