Ég á litla elsku sem er að lifa sinn þriðja vetur. Hann er öllu jafna ansi glaðvær og hamingjusamur mannsungi og veitir hlutunum mismikla athygli bara eins og gengur og gerist. Síðastliðin áramót fannst honum sérlega skemmtileg því þá var hann orðinn nógu stór til að vaka eftir flugeldunum og horfa á allar flottu sprengingarnar. En sjái hann ekki litadýrðina þá getur hávaðinn hrætt agnarsmátt hjartað hans og það var síðan raunin á td þrettándanum og kvöldin þar í kring þegar ein og ein sprengingin vakti hann frá værum blundi.
Á hverju kvöldi þegar hann fer að sofa spyr hann mig hvort það komi sprengjur, og ég svara: "Nei elskan, engar sprengjur". Og hvert sinn sem þetta svar veltur af vörum mér hugsa ég til þess hversu margir foreldrar einhversstaðar úti í heimi sem geta engan vegin lofað börnum sínum að það séu engar sprengjur að koma, og hvað þá huggað þau með því að sprengingarnar séu meinlausar.
Við búum í skjóli frá harðari heimi en nokkurt okkar getur ímyndað sér. Vissulega veit ég að fólk hefur það misgott, og mjög margir komnir í slæm mál fjárhagslega en við höfum þá ekki enn skelfilegri vá sem vofir yfir landi og þjóð.
Við kjósum frá hvaða sjónarhorni við viljum horfa á okkar eigin líf og lífsgæði og hvort við þökkum fyrir það sem við höfum eða kvörtum yfir því sem okkur skortir.
Takk fyrir þessa áminningu. Hef lengi verið talsmaður þessara viðhorfa. Þ.e.a.s. að eina raunverulega vandamál Íslendinga er að eiga ekki við nein raunveruleg vandamál að stríða.
"Count your blessings" segja þeir Bandaríkjahrepp. Þar rataðist kjöftugum satt á munn.
Mér datt nú í hug hvað við værum að kvarta þegar ég sá myndir og fréttir frá Haítí.
Gott félagsrit, ég huxa stundum bara við að lesa blöðin hér í danmörku, hvað íslendingar eru heppnir.
Svona reyni ég einmitt iðulega að hugsa ef ég leyfi mér að verða fúll yfir einhverju. Það virkar oftast.
Það er gott fyrir sálina að þakka fyrir það sem gott er og Pollýannast svolítið. Það á þó ekki að verða til þess að maður kyngi einhverjum viðbjóð, sem hellt er yfir mann, þegjandi og hljóðalaust.
Góður punktur krossgata - þarna kemur inn hæfileikinn til að greina muninn á því sem maður getur breytt og því sem er breytingaþolið.