Hér kemur ljóđ sem vćri eflaust hćgt ađ ríma betur
Rétt eins og blómin sem sofa
á kyrrlátri kvöldstund
mun mjallhvítt hjarta mitt halla höfđi
ađ hinni sí-vaxandi Dögun.
Hjarta mitt ţarfnast einungis eins:
leiđsagnar um hinn ćvaforna stíg
lífsblómgandi sjálfsvitundar.
Langi ţig ađ ná
guđdómlegum og einstökum árangri,
ţá skaltu á hverjum degi vökva
grćnar jurtir garđsins í hjarta ţínu
Ég veit ekki. Persónulega fannst mér síđasta ljóđ betra. Ţetta er einhvern veginn of klisjukennt...
Bara mitt álit.
Ţetta er ljóđ um hugleiđslu, ţar sem hjartastöđin er notuđ til ađ nálgast uppljómun, ekki allir sem skilja hvađ hér er á ferđinni.
Nei, alla vega ekki ég. Ţessi nálgun rímar ekki viđ mína reynzlu, hvađ sem öđru líđur...
En ţetta er bara álit gamaldax, jarđbundinnar andar.
ég held ađ ég fatti hvađ ţú ert ađ meina. og ţađ verđur ađ teljast nokkuđ gott, af ţví ađ ég er nú óttalegur vitleysingur.