Léttur í lund,
með lopapeysu og hund.
Farinn upp í fjall til að smala.

Með soðið brauð og svið
ef svengdin herpir kvið.
Og fernu af sykjurskertum Svala.
– á þessu fóðri skyldi blessað ungviðið herða og ala.

Berin orðin blá.
Brekkan ansi há.
Lækirninr hoppa, skoppa og hjala.

Um hjallann hleypur ær
með hyrndar gimbrar tvær.
Þær vilja ekki neitt við mig tala.
– langar bara að jórtra og éta gras í sínum eiturgræna bala.

Það eru göngur á Árskógsströnd og Arnarneshreppi í dag.
Kvenfélagskonur selja kók, malt og flatbrauð í dag.

Honum Snævari á Selá
sýnist liggja vel á
uns fjallshlíðin hvítnar af kindum.

Það er einmitt þá
sem ég átta mig á
því hve mannlífið birtist manni einatt í undarlegum myndum.
– einmitt þegar við erum öll uppi í fjalli að smala kindum.

Heimasætan í Haga
er hlýrana að laga
og hugurinn troðfylltist af syndum.
– á þessum árum var ekkert Internet yfirfullt af myndum.

Svo eru árin liðiln.
Étin upp öll sviðin.
Æskan hefur borist burt með vindum.
– Fjöllin eru bara hvít af snjó en ekki óteljandi kindum.
– Sagan skráð í fjárgötur og sláturhús í fjöldamörgum bindum.

Það eru göngur á Árskógsströnd og Arnarneshreppi í dag.
Kvenfélagskonur selja kók, malt og flatbrauð í dag.